ITIP

Zelfvertrouwen

Het zat er toen al in

Het zat er toen al in

9 juli 2024

Door Mitzi Gras

Ik lees graag biografieën. Ik houd ervan te lezen over de wendingen in iemands leven, de keuzes die gemaakt zijn. Maar ik houd er vooral van om te zien of de dingen die nu belangrijk zijn voor iemand en die gaandeweg het leven ontdekt zijn, er altijd al inzaten.

Zoals het jongetje dat altijd al een meisje wilde zijn. Op achtjarige leeftijd vertelt hij heel serieus en weloverwogen dat hij zeker weet dat die wens niet gaat veranderen. Het jongetje is nu een volwassen vrouw en terugkijkend zegt zij: “het zat er altijd al in”. Of een vriendin van mij die op de middelbare school zo geraakt werd door een Engels gedicht van Wordsworth over narcissen. Ze las het keer op keer en kent het nu nog steeds uit haar hoofd. Pas jaren later, toen zij haar hart verpandde aan Wales, ontdekte zij dat de narcis de nationale bloem is van Wales en het gedicht gaat over haar geliefde land. Het zat er toen al in. Of de jongen van mijn lagere school, die niet kon leren maar altijd met muziek bezig was en ongelooflijk goed en aanstekelijk kon kletsen. Dat hij radiomaker is geworden verbaasde niemand. Natuurlijk, denk je nu, dat zat er toen al in.

Achteraf is het makkelijk praten, maar veel mensen zullen momenten kennen uit hun leven, die indruk hebben gemaakt en bij zijn gebleven. Beelden, zinnen, gebeurtenissen en ontmoetingen die op een of andere manier zijn blijven hangen in je herinnering, zonder dat je wellicht direct weet waarom die nu zo belangrijk zijn. Ik zie ze als kiemen, die later in je leven tot manifestatie kunnen komen. Ze verwijzen naar wie je bent of wie je zou kunnen zijn, naar waar je van houdt, of wat werkelijk waarde voor je heeft en belangrijk voor je is.

Probeer maar eens een herinnering op te roepen aan je kindertijd, aan wat je van nature graag deed, waar je eindeloos mee bezig kon zijn zodat je de tijd vergat. En kijk niet alleen naar wat je deed maar ook hoe je het deed. En wat voor gevoel het opriep.

Stel, je knikkerde graag. Maar wat was het precies dat je zo graag deed, waar ging het om? Genoot je vooral van het sorteren van de knikkers of ging het je om het samenspel met anderen? Was het belangrijk voor je om steeds je records te verbeteren, of was je vooral gefascineerd door de schoonheid en glans van de knikkers? Ging het om het winnen, het ruilen of het verzinnen van nieuwe spelelementen? Leerde je andere kinderen hoe ze het beste konden knikkeren of stond je garant voor een eerlijke verdeling achteraf? Knikkerde je graag alleen of juist samen? Binnen of liever buiten? Gaf het een gevoel van avontuur, orde, vrijheid, rust of vervulling?

Zo kun je uit al deze herinneringen belangrijke informatie halen over wie je bent en wat je van nature fijn vindt om te doen. Als je op dit moment niet tevreden bent met het werk wat je doet of het leven dat je leidt, kun je je afvragen of deze elementen wel in voldoende mate aanwezig zijn en of ze voldoende tot ontplooiing kunnen komen.

Het kan een hele zoektocht zijn om helder te krijgen wat er altijd al inzat. Het is vaak zo vanzelfsprekend dat je het niet eens ziet. Of het valt buiten het beeld dat je van jezelf hebt gecreëerd, omdat het zo anders is dan je nu doet. En als je het opeens wel ziet van jezelf, denk je: “Natuurlijk, was ik ooit iemand anders? Het zat er toen al in” .

Deel dit artikel