Organisatie ontwikkeling
- Verschalen of verschralen?
- Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet!
- Vertrouwen, de smeerolie voor optimale samenwerking
- “Het mag best schuren”, maar waartoe?
- Samen staan we sterk
- Nieuwe samenwerkers gevraagd (m/v)
- Leidinggevende; durf te sturen op verbinding!
- Forever Young
- Bezieling leidt tot verbinding
- Je volledig verbinden met je werk
- Nieuwe medewerkers gevraagd (m/v)
- Het verleden voorbij
- Zelfonderzoek en verantwoordelijkheid
- Sturen op bezieling
- Je fantasie in je werk brengen
- Kringbewustzijn en leiderschap
- Hoe herken je collectieve slaap in organisaties?
- Bezieling en vertrouwen
- Verandering van gedrag
- Persoonlijk gedicht
- Lef om te leven, door de angst heen
Verschalen of verschralen?
10 juli 2024
Geschreven door Reyke Zwartjes
Bij de Correspondent las ik laatst een stuk met een link naar een filmpje van een lobster. Een lobster is een schaaldier die 2x per jaar ‘verschaalt’. Dit houdt in dat het dier zijn schaal van dat moment afwerpt en met een vernieuwde schaal voortgaat. Om aan te sterken eet de lobster de schaal vervolgens op.
Ik had nog nooit zoiets gezien en was erdoor gegrepen. Het deed me denken aan waar wij als ITIP voor staan: leren jezelf van binnenuit te vernieuwen en het oude daarbij op te nemen. Niet één- of tweemalig, maar keer op keer. Dat wat te krap of te zwaar wordt loslaten en het nieuwe verwelkomen. Als een manier van leven.
Verschalen moet je leren. Als leidinggevende is het kunnen en durven verschalen volgens mij één van je persoonlijke kernopdrachten. Allereerst voor jezelf en ten tweede als voorbeeld voor degenen aan wie je leiding geeft. Oude schalen worden zwaar, en maken je minder ontvankelijk voor wat er om je heen gebeurt. Met een oude schaal is verandering en versnellen heel lastig. Dit alles eist om te beginnen dat je jezelf tot in de diepte kent en zo weet hebt van je eigen schaal. De krapte ervan herkennen doordat iets van binnenuit om aandacht begint te vragen. Of de zwaarte van het aangegroeide en vastgezette materiaal aan buitenkant ervaren en niet meer als vanzelfsprekend nemen.
Het deed me zo denken aan een klant van ons. De externe ontwikkelingen gaan razendsnel. Bijbenen van dit tempo zorgt intern voor problemen. Op allerlei vlakken uiteraard, maar met name voor de leidinggevenden. Van hen wordt gevraagd voor te gaan in deze versnelling en koers te houden. Dit vraagt van hen te tappen uit meer persoonlijke vaatjes: Je werkelijk kunnen verplaatsen in een ander perspectief. Weet hebben van de eigen ‘hoe krijg ik mijn zin’ neigingen. Je patronen doorbreken. Wat voorheen op een bepaalde wijze ging is nu achterhaald. Verandering is wat de klok slaat. Voortdurende en continue verandering.
En hoe kunnen leidinggevenden daar met een verfrissend nieuw antwoord komen? Door het verschalen te leren zou ik zeggen. Leren jezelf keer op keer te verfrissen in plaats van de kans te lopen uit te drogen.
Zodat de wezenlijke functie die je inneemt gedragen wordt door wie jij in persoon bent.
Wil jij als leidinggevende (steeds weer) tot verfrissende antwoorden komen? Wil je de kunst van het verschalen leren? Neem contact op en plan je intake voor Beziel je leiderschap.