Voor altijd jong blijven is een illusie, evenals onsterfelijkheid maar wel een verlangen van velen. Oud zijn is, versterkt door de huidige corona crisis, de vergrijzing en het beroep dat doordoor gedaan wordt op de jongere generaties, een etiket dat je zo laat mogelijk opgeplakt wil krijgen. We doen er alles aan om fit te blijven en met jeugdig elan erbij te blijven horen.
Ook in organisaties leidt deze nieuwe moraal tot pijnlijke ervaringen. De verregaande digitalisering, de snelle ontwikkelingen en een maatschappij gericht op prestatie zijn koren op de molen van de jonge medewerker. Hoe voor de hand liggend dat je als oudere medewerker denkt je te moeten conformeren. Want ‘zijn als de jongere’ lijkt de enige manier om niet in het hokje van de losers te komen. En je vervolgens in de latere jaren van je werkende bestaan een tweederangs burger te voelen. In ons werk in organisaties zien we regelmatig twee bewegingen. De eerste is dat de oudere medewerker nieuwe ontwikkelingen afwijst: “we hebben het altijd zo gedaan en dat werkte goed dus waarom zou je het anders doen” De tweede is extreem op je tenen gaan lopen om de ontwikkelingen bij te benen. Beide bewegingen zijn gestoeld op angst. Angst om niet meer mee te kunnen komen, uitgerangeerd te zijn. Het resultaat is vluchten; ‘ik doe niet meer mee’ of vechten: ‘ik zal zorgen dat ik koste wat het koste bijblijf”
Een bevredigender scenario is je laten leiden door een mix van je jarenlange ervaring en een bereidheid tot aanpassing aan de realiteit van een veranderende wereld. Zonder die bereidheid en inzet verlies je contact met de ander en de werkelijkheid. Conformeren is onvermijdelijk en wenselijk.
Maar wanneer je je conformeert bestaat het risico op verlies van eigenheid. In je werk verloochen je dan wat je aan wijsheid en kwaliteiten hebt opgebouwd om mee te kunnen in het nieuwe. Pijnlijk wordt het als je daardoor vervreemd raakt van jezelf. En dat betreft uiteraard niet alleen de oudere mens. Ook jongere mensen ervaren dat de eisen van een maatschappij die gericht is op in hoog tempo vernieuwen en presteren leidt tot verlies van werkplezier.
Het fantastische nummer Forever Young van Bod Dylan bracht hij uit in 1974. Hij was toen 33 jaar jong. Inmiddels is hij 79 jaar oud. Na jaren waarin zijn ster wat minder helder scheen, was daar opeens dit jaar weer een geweldig album. Van een oude ziel in een jeugdige energieke creatie. Dat kan dus blijkbaar op elke leeftijd. Is het deze mogelijkheid van creatie die Dylan je zolang je leeft toewenst?
Ik ben zo vrij de tekst volledig te citeren. Elke zin is op ontroerende wijze van belang. Ontroerend omdat in elke regel een wens vervat is. De wens dat het zo mag zijn in jouw bestaan, dat jij zo mag zijn. Opdat het je gegund is een uniek en waardevol mens te zijn.
May God bless and keep you always,
May your wishes all come true,
May you always do for others
And let others do for you.
May you build a ladder to the stars
And climb on every rung,
May you grow up to be righteous,
May you grow up to be true,
May you always know the truth
And see the lights surrounding you.
May you always be courageous,
Stand upright and be strong,
May your hands always be busy,
May your feet always be swift,
May you have a strong foundation
When the winds of changes shift.
May your heart always be joyful,
May your song always be sung,
Als refrein is daar de tekst: May you stay forever young
Uiteraard bedoelde Dylan met zijn ‘may you stay forever young’ niet dat je je in allerlei bochten moet wringen om de ouderdom niet onder ogen te zien. Ik lees en hoor het als volgt: wanneer je leeft zoals hij je in deze song toewenst je in de geest altijd jong blijft. Omdat het mogelijk is altijd jouw eigen stem te laten klinken, het licht in je leven leidend te laten zijn, je hart blijmoedig, liefdevol voor anderen en liefde toelatend. Oprecht en waarheidsgetrouw leven. Dat je gezegend bent en overgave je antwoord is.
May You have a strong foundation when the wind of changes shift, (dat je een sterke basis mag hebben, wanneer de wind van richting verandert), is wat je ieder mens gunt. Maar voor de mens die ouder wordt in een samenleving of organisatie waar jong en vitaal de norm is geldt dit extra. Er komt een moment waarop de wind van richting verandert. Niet meer in de rug maar vol tegen. Durf je er dan op te vertrouwen dat wie jij bent en wat jij brengt op geheel eigen wijze van waarde is.
May you always be courageous, stand up right and be strong. Met als voetnoot dat moed en sterk zijn vooral betekent dat je je jouw weg gaat, waarheen die ook leidt.
https://open.spotify.com/track/4yWl0tnEanf3zmZzl9kbQn?si=X9El9Y8zTpenrQMgMSydug
