In 2016 richt de gemeente Utrecht een zelfsturend team op, dat tot op heden op projectbasis door de hele organisatie heen opereert onder de naam ‘De Ruimdenkers’. Het doel van de gemeente is tweeledig. Enerzijds wil de gemeente het concept zelfsturing uittesten. Anderzijds wil de gemeente tot vernieuwing komen, door jonge mensen van buiten aan te trekken en zo de leeftijdsopbouw in de eigen organisatie beter aan te laten sluiten bij de gemiddelde leeftijd van de inwoners in de gemeente Utrecht.

Ondernemen met een vangnet

Voor de Ruimdenkers zelf is het een unieke kans om te leren ondernemen met de zekerheid van een vast dienstverband. Het team varieert in groepsgrootte en bestaat door de jaren heen uit 6 tot 14 mensen. Met een aanstekelijk enthousiasme vertellen Ianthe (28) en Saptarshi (29) het verhaal van de Ruimdenkers:

Investeren in jonge professionals

Ianthe: “Toen we begonnen was er eigenlijk maar één regel en dat was dat we intern een bepaalde omzet moesten genereren. Vervolgens zijn we als team hard aan de slag gegaan om onze targets te halen. Daardoor verloren we echter onze eigen ontwikkeling uit het oog, terwijl we dit juist wel belangrijk vinden.

Na afloop van dat eerste jaar hebben we als team dan ook besloten om te investeren in onze eigen ontwikkeling en ruimte te maken voor coaching. Vervolgens hebben we uit drie partijen het ITIP geselecteerd om ons te begeleiden bij de vraag hoe we onszelf als zelfsturend team op de kaart kunnen zetten binnen de gemeente Utrecht en hoe we als team en als jonge professionals verder kunnen groeien.”

Verbinden van verschillende wensen

Saptarshi: “De inhoudelijke voorbereiding van de ITIP bijeenkomsten was intensief, omdat het een hele uitdaging was om tot een programma te komen dat iedereen aansprak. Ons team is namelijk heel divers. De één had er behoefte aan om vooral zakelijk inhoudelijk aan de slag te gaan, terwijl de ander juist op de emotionele as aan de slag wilde. Dit varieerde letterlijk van “Nee hè, we gaan toch niet de hele tijd zweverig over gevoel zitten praten” tot “Ik wil kunnen delen hoe ik me voel binnen dit team.” Best gaaf, dat het ons gelukt is om steeds weer met iets te komen dat iedereen zag zitten. Iets dat we voor elkaar gekregen hebben door goed naar elkaar te blijven luisteren”.

De diepte in

Ianthe: “De groepssessies met het ITIP waren intensief, omdat je dan echt de diepte in gaat. Niet alleen als groep, maar ook individueel. Natuurlijk kom je dan juist ook de onderwerpen tegen waar het spannend wordt. Bijvoorbeeld hoe we als team omgaan met frictie en of we ook de pijnlijke, kritische dingen naar elkaar durven uitspreken. Wie we zijn als individuen en hoe we ons als professional én als mens tot elkaar verhouden. Wat er speelt in de relatie met onze opdrachtgevers. Of we op onze plek zitten in de opdrachten die we doen.

Stuk voor stuk relevante en vaak ook confronterende onderwerpen, maar het werkte enorm verhelderend om ze onder begeleiding aan te kijken. En het hielp ons om de lucht te klaren als dat een keer nodig was. ’s Avonds tijdens de borrel bleek vaak hoe groot de ontlading was”.

Originele werkvormen

Ianthe: “De werkvormen van het ITIP waren origineel en hebben ons handvatten gegeven om concrete stappen in onze eigen ontwikkeling te zetten. Soms op het zakelijke en soms meer op het persoonlijke vlak. Tijdens een tweedaagse hebben we bijvoorbeeld een keer een organisatieopstelling gedaan, waaruit bleek hoe belangrijk wij het als Ruimdenkers vinden om op een gelijkwaardig niveau met onze opdrachtgevers samen te werken. Een besef dat rechtstreeks heeft bijgedragen aan de stevigheid waarmee wij onszelf als zelfsturend team op de kaart zetten binnen de organisatie.”

Persoonlijke ontwikkeling

Saptarshi: “De groepssessies hebben mij ook geholpen in mijn persoonlijke ontwikkeling. Zo was het werken met de typologie van mensen voor mij een feest van herkenning. Het was alsof iemand heel helder had opgeschreven, wat ik mijn hele leven lang al van binnen ervaar. Voor mij gaf dit zowel bevestiging als nieuwe inzichten. Ook is duidelijk geworden hoe de manier waarop ik opgegroeid ben doorwerkt in hoe ik in het leven sta. Enorm verrijkend.”

Ianthe: “In het begin was ik sceptisch over coaching. Mijn schrikbeeld was om door een zweverig iemand al mediterend door een heel proces te worden geloodst. De werkelijkheid was gelukkig totaal anders. Ik zie coaching nu als een kans om – individueel en samen – te reflecteren op wat er speelt om daar vervolgens sterker uit te komen.”

Saptarshi: “Ja, ik weet nog goed hoe jij in het begin tegen coaching aankeek. Jij bent wel helemaal om hè?

Ianthe (lachend): “Ja…nogal!”