Uit de feedback van mijn omgeving kwam een helder leerdoel: me opener opstellen en meer gericht op oplossingen dan op problemen. Het opiniestuk van een raadslid, waarin hij een plan oppert om de politiek dichter naar de burger te brengen, zou ik vroeger met bezwaren hebben beantwoord: ‘Dit gaat toch niet werken.’ Nu denk ik: laten we het gaan onderzoeken. Hij is lokaal de boer op gegaan, ik ben ermee naar het ministerie gegaan. Daar heb ik met zoveel enthousiasme en overtuiging gesproken, dat ze bereid zijn dit idee verder te exploreren. Het boek van Hans Wopereis ‘Het licht en de korenmaat’ gaat hierover: de verandering begint bij mij. Er was een moment dat we een oefening deden met beweging. Ik voelde me zo ongemakkelijk: waarom doen we dit? Maar ik merkte al snel dat het daar nou juist om gaat. Door uit mijn comfortzone te stappen, krijgt ontwikkeling, creativiteit en bezieling weer een kans. In mijn geval betekent die verandering: zelf de beweging inzetten, de ander echt aankijken en vragen naar de bedoeling van zijn verhaal. Nu de training is afgelopen, doe ik regelmatig zelf een ‘APK’. Plaats ik mensen niet in hokjes? Ben ik nog creatief? Waar nodig stel ik mijn houding bij.

Als iedereen voor zichzelf het maximale uit deze training haalt, krijgen wij een volwassener en professioneler organisatie, met meer bezieling en overtuigingskracht.