Door de ITIP Opleiding neem ik mezelf meer serieus. Alles was vroeger hoofd, mijn lijf was er puur om het hoofd te vervoeren. Dat vind ik de grote kracht van het ITIP, dat je lijf erbij betrokken wordt met het lichaamswerk. En inmiddels doet het gewoon echt mee.
Ik ga ook meer mijn eigen route, waar ik voorheen altijd geneigd was om erg met andere mensen mee te denken. Vooral ook in mijn werk, wat een vrij hoofdelijke wereld is, met veel logica. Maar als iets niet fijn voelt, is het niet fijn. En daar dan toch iets mee doen. Ik dacht dat het lastiger zou worden als ik dat zou doen, maar het schept vooral duidelijkheid en helderheid voor mezelf en tot mijn verrassing ook voor de ander.

Een ander belangrijk aspect aan het ITIP zijn de groepen. In elke groep zitten wel mensen die met dezelfde dingen worstelen als waar jij ook mee worstelt. Dat vond ik heel prettig. Zo werk ik altijd heel hard voor mijn bestaan, in plaats van dat ik gewoon mag zijn wie ik ben. Dat blijken dus heel veel mensen te kennen?! Daarin voel ik me dan erkend, gezien en is het leerzaam dit naast elkaar te doorleven. Zo ben ik inmiddels milder naar mezelf. Eigenlijk mag de Opleiding wel 30 jaar duren en niet 3 jaar. Een heel leven lang, er blijft zoveel te leren. De enorme vakkundige en betrokken begeleiders, het werken in de groepen, het heeft me veel gebracht.