Ik was in de tijd dat we met het ITIP in zee gingen de rechterhand van Bert van der Velden (voormalig gemeentesecretaris) en verantwoordelijk voor organisatieontwikkeling. Ik vond het lastig. Ik wilde een proces met een begin en een eind, niet van dat vage. Met frisse tegenzin ging ik dan ook naar de eerste bijeenkomsten. Ik vond het veel te persoonlijk. Maar na een aantal meerdaagse bijeenkomsten kwam er een omslag: ik ging mijn collega’s beter begrijpen en het onderling vertrouwen begon te groeien. We beginnen een exponentieel effect te merken: de samenwerking kost nu veel minder energie en de opbrengst is groter. Toch kunnen we nooit achterover leunen. In het MT en in contact met de medewerkers blijven we aandacht houden voor het proces. Soms is dat echt spannend. Maar elke bijeenkomst zegt iemand wel iets waarvan ik denk: wat goed dat dit nu boven tafel komt. Het is een doorlopende confrontatie. Je kunt niet meer terug naar dat je het niet wist. Het ITIP werkt op het niveau van wat wezenlijk is, heel anders dan kunstjes en methodes. Dan verandert er niets, nu wel.