De gemeente Heemskerk heeft de afgelopen acht jaar consistent geïnvesteerd in persoonlijke ontwikkeling als instrument voor organisatieontwikkeling. De laatste vijf jaar in samenwerking met het ITIP. De resultaten zijn ernaar: De medewerkerstevredenheid is zo hoog, dat het de nieuwe benchmark is geworden voor gemeenten in Nederland. Het ziekteverzuim ligt nu veel lager. De werkrelatie met het dagelijks bestuur (het college van burgemeester en wethouders) is open en constructief.
De samenwerking met de OR is ook echt een samenwerking: er is een hele laag uit de organisatie gehaald zonder arbeidsconflicten. Het MT is een team en werkt intensief samen. En de kwaliteit van dienstverlening is verhoogd: alle energie die niet weglekt met machtsspelletjes, verzet en onderlinge spanningen wordt ingezet voor de burger, die staat bij ons dus ook echt centraal.

Al deze resultaten zijn uit leed geboren. Toen ik hier kwam, was er een eilandjescultuur in een sfeer van angst en wantrouwen. Dit hele traject is geboren uit het verlangen naar een open, transparante samenleving op het werk, waarin ieder zich naar eigen kunnen ontwikkelt en zijn verantwoordelijkheid neemt. Ik heb nooit over leiderschap gepraat, alleen maar over persoonlijk leiderschap. Een team kan zich niet verder ontwikkelen dan dat de manager is. Dus de eerste stap in dit traject was dat de managers naar zichzelf gingen kijken en naar hun onderlinge samenwerking. De tweede stap is, dat de medewerkers dat ook gaan doen. Wie zich niet wil ontwikkelen krijgt het hier lastig.

Na een voorzichtig begin, steeds aftastend wat kon, hebben we op verschillende niveaus tegelijk ingestoken onder andere met regelmatig sessies met het MT (tot slot zelfs in de vorm een stilteretraite), opleiding en coaching voor de medewerkers. Als je in je comfortzone wilt blijven moet je heel snel dit blad omslaan. Het vraagt lef en de bereidheid je kwetsbaar op te stellen.