ITIP

Blendle: ‘Onder water hebben we nog een missie’

Alexander Klöpping en Rick Pastoor
Leidinggevende

Alexander Klöpping en Rick Pastoor geven leiding aan Blendle, een digitale nieuwskiosk voor losse artikelen uit Nederlandse en internationale kranten en tijdschriften. Sinds de oprichting van Blendle in 2014, door Alexander Klöpping en Marten Blankesteijn (na 3 jaar vertrokken) is de startup hard gegroeid: internationale uitbreiding, toename van gebruikers, enthousiasme van investeerders en inmiddels ruim 50 medewerkers. Alexander is verder gegaan met Jochem van Soest en Rick Pastoor. De afgelopen twee jaar werden zij en hun team door het ITIP begeleid in hun leiderschapsontwikkeling.  

Alexander: ‘Hoe zorg je ervoor dat jonge mensen gaan betalen voor journalistiek? Een abonnement is te duur. Wat als je per artikel kan betalen? En stel je voor dat je iedereen z’n geld terug belooft, als het artikel niet bevalt? Dat gingen we bouwen en dat werd Blendle. We hadden op het juiste moment het idee om de positieve kant van het internet te combineren met de positieve kant van de uitgevers. Er was grote onrust over de toekomst van de uitgeverijen en printoplages. Dus we zijn eigenlijk op het schild gehaald als redders van de journalistiek. Voor uitgevers was het geen optie om niet mee te doen, omdat het zo publiekelijk was aangekondigd dat dit de toekomst was.’

De lancering
Alexander: Bij de lancering was enorm veel pers. Het was de opening van het 8uur journaal. Mensen klopten bij ons aan: ‘ik wil bij jullie werken, ook voor niks.’ We hadden geen flauw idee wat we aan het doen waren. We hadden nog niet eens een mobiele site, die moesten we nog even snel maken. ‘

Rick: ‘In 2014 kon dat.’

Alexander: ‘De New York Times was de eerste grote investeerder. Ik realiseer me nu pas hoe bijzonder het was, dat we zo’n momentum hadden.’

Rick: ‘We konden mensen aannemen.’

Alexander: ‘Ja, we hadden drie miljoen euro. Nou, dan kun je mensen aannemen. En naar het buitenland.’

Rick: ‘Wat me direct aansprak toen ik erbij kwam, als een van de ontwikkelaars, was dat het helemaal niet over geld ging, over: ‘We gaan cashen.’ Maar: ‘Het moet iets oplossen. En daar hebben we een hele club met slimme mensen voor, die iets moois gaan bouwen.’

Alexander: ‘De nieuwsbehoefte wordt voor een groot deel al gratis ingevuld. Maar dat is kwalitatief van een laag niveau, en verrijkt nou niet bepaald je wereldbeeld. Dus ‘onder water’ hebben we nog een missie: we willen mensen meenemen in wat er zo mooi is aan journalistiek en helpen betere keuzes te maken.’

Rick: ‘Daar is het lanceren van ‘Premium’ uit voortgekomen. Dat is de verzameling van het beste uit de kranten en tijdschriften.’

Alexander: ‘We hebben een redactie met mensen die journalistiek geschoold zijn, die leest alles en zeggen: “Dit is een heel bijzonder artikel,” of: “Het is een beetje een bijzonder artikel.” En vervolgens: “Dit is een heel optimistisch stuk,” “een stuk wat negatief is,” of “een stuk wat neutraal is.” Ze pakken ook artikelen uit het verleden, als ze denken dat het nu relevant is. Dus ze maken een selectie op basis van wat er iedere dag gemaakt wordt. En vervolgens houden wij op de achtergrond bij wat jij leuk vindt. Ieder artikel dat je bij ons opent, zegt ons iets over de smaak die jij hebt. Het resultaat is dat mensen iedere dag een collectie artikelen krijgen, uit goede bronnen, goed onderzocht, wat jouw wereldbeeld verrijkt en waarvan je niet het idee hebt dat het een ‘moetje’ is, maar dat het iets is wat je zelf wilt. Nou, dat is wat we uitvinden.’

Overgang
Rick: ‘Het moment dat we HR kregen, veranderden er dingen. Er kwam meer structuur, met alle dingen die erbij horen, van salarisonderhandelingen tot: hoe doen we de pensioenen?’

Alexander: ‘Het werd veel bedachter allemaal. We hadden opeens een ding met veel geld, buitenlandse operaties, personeel. Dan word je ook geconfronteerd met jezelf. Ik ben toen veel meer een bestuurder geworden dan een soort blije eikel waarbij alles vanzelf gaat. Ik vind drie dingen leuk: technologie, media en ondernemerschap. Ik ben geen bestuurder, dat zit niet in mij. Er zijn mensen, ben ik achter gekomen, die dat leuk vinden. Ik wou dat ik dat eerder had geweten, dan had ik andere mensen dat werk laten doen. Het is iets wat ik moest leren door schade en schande.’

Rick: ‘Een start up is een ongezonde omgeving als je niet je eigen grenzen heel goed op orde hebt. Het teert in op iets, terwijl je dat zelf niet doorhebt. Jochem, onze toenmalige CFO, was de eerste die aan de bel trok. Alle drie gingen we onze eigen grenzen continu voorbij. Toen kwam het ITIP in beeld.’

Wie zijn we?
Alexander: ‘Door het ITIP heb ik echt fundamentele inzichten opgedaan over onze samenwerking. Wat onze specifieke eigenschappen zijn en waarom we een goed team zijn. Het identificeren dat je een unit bent, en wat maakt dat je een unit bent. Dat er iets anders is dan alleen maar individuen met bepaalde eigenschappen, maar dat je samen ook iets bent. Dat heeft totaal veranderd hoe wij met elkaar werken.’

Rick: ‘En er was ruimte om de dingen die speelden gewoon op tafel te leggen.’

Alexander: ‘Ja, dat ik kon praten over de dingen die mij dwarszaten. Het klinkt zo simpel, maar ik maakte me druk over de wereld en ik had het idee dat ik het allemaal alleen moest doen.’

Rick: ‘Ik had altijd diep respect voor hoe de jongens hun werk deden, en was eigenlijk altijd bezig met: hoe kan ik me ook zo gedragen? Hoe kan ik zijn als Alexander? Want dat is toch waar mensen enthousiast over zijn. En niet staan in wat ik zelf goed kan.’

Alexander: ‘Ik voorkwam dat ook door mijn gedrag, doordat ik het allemaal naar me toe zoog. Dat is gewoon niet efficiënt, en niet leuk ook. Als ik het idee heb dat ik kwetsbaarder kan zijn, kan ik ook beter loslaten.’

Rick: ‘In de gesprekken met het ITIP ging het ook over: er is een bepaald patroon, en zodra je in staat bent om dat te herkennen, kun je ook kiezen om daar iets anders mee te doen. Ik zit heel snel in mijn hoofd en ik heb tijd nodig om dingen te verwerken. Als je dan met twee gasten zit die gewoon volle bak gaan, ging ik denken dat mijn input niet zo zinvol was omdat ik het niet zo snel kon zeggen. Dat patroon kan ik doorbreken door te zeggen: ‘Jongens, ik ga hier even over nadenken. Je hoort morgen van me.’ Die ruimte nemen, omdat dat bij me past. Het is iets waar ik elke dag gebruik van maak.’

Een bedding voor de club
Alexander: ‘Ik vind het belangrijk dat Blendle een plek is waar mensen zich echt thuis voelen, een bedding maken voor de club. Wat maakt dat je een groep bent die zich verhoudt tot elkaar? Is dat puur dat je bij elkaar aanschuift op de vrijdagmiddagborrel of dat je met elkaar luncht? Of in een een-op-een gesprek met je baas, dat je daar vraagt naar de thuissituatie? Wat maakt dat de relatie echt is? Ik vind dit een van de belangrijkste redenen waarom ik überhaupt mijn bed uitkom. Ik dacht hiervoor: we moeten maar weer eens gaan bierdrinken ofzo, want het gaat niet zo lekker – wat een heel beperkte manier is van nadenken over wat een relatie is en hoe je dat fikst, als er een probleem is. Het contact is echter. Het is gewoon voorwaardelijk geworden voor me. Dat was ook het moment dat we beseften dat we niet alleen een bedrijf zijn om dat product te maken, wat zeker heel belangrijk is, maar dat Blendle ook een plek is waar mensen hard werken, groeien en dan doorgaan. En dat je dat kan vieren.’

Rick: ‘Dat heb ik in mijn team ook verschillende keren gezien: als deze gast zich zo snel blijft ontwikkelen, dan past dat op een bepaald moment niet meer. Er zijn volgens mij niet veel organisaties waar je zo hard in de rondte wordt geslingerd dat je er uiteindelijk uit vliegt. Ik denk dat we bij Blendle mensen keihard omhoog laten stuiteren.’

Toekomst
Rick: ‘Ik hoop dat mensen over hun tijd bij Blendle zeggen: ‘Het is meer, het is echt iets groters. En ik was daar onderdeel van, ik kon me daarin verliezen voor een deel, en daar ook iets persoonlijks in ontdekken.’

Alexander: ‘Ik wil nog lang niet weg, maar mijn toekomstwens voor Blendle is dat het onafhankelijk wordt van mij. Dus dat het iets geworden is wat niet aan mij hangt. Dat zou me heel trots maken. En ik hoop dat het een bedrijf blijft wat voelt als een thuis voor een heel specifiek type mensen, voor de gekkies, mensen die programmeren in hun vrije tijd. De mensen die techniek maken omdat ze niks anders willen doen.’

Rick: ‘Die drie random vacatures op het internet opzoeken, mensen opbellen en vragen hoe het met die vacature zit en daar dan een uur lang met elkaar een podcast over maken in hun vrije weekend. Die elkaar opzoeken omdat ze gewoon een knotsgek idee hebben. Uitvinders.’

Alexander: ‘Ja, uitvinders van deze tijd.’