"Aanvankelijk was men sceptisch, maar al snel werd deze manier van werken geaccepteerd bij ons. Men heeft het gevoel dat het over kernzaken gaat."
Over het leiderschapscultuurtraject bij Politie IJsselland
‘Wanneer wij de samenwerking met andere maatschappelijke organisaties op een rij krijgen, kunnen wij hen onze steun verlenen in onze rol van ‘laatste toevlucht’. Wij kunnen doorpakken en hebben middelen die andere partijen niet hebben. Door op deze manier samen te werken kan er heel veel bereikt worden.’
Voor mij persoonlijk is, in de loop van mijn werkend bestaan, het volgen van mijn hart steeds meer leidraad geworden. Zo heb ik een aantal jaar geleden mijn baan als districtschef opgegeven, om een verkeersveiligheidsproject te trekken dat mij aan het hart ging. Maar ook in mijn eigen praktijk als coach is het een rode draad. Ik help mensen te vinden wat ze het liefste doen. Als ieder van ons dat zou volgen in zijn werk, wat een werking zou daar van uitgaan! Daarom verheugt het mij persoonlijk ook zo, dat het ITIP nu bij Politie IJsselland een leiderschapscultuurtraject begeleidt.
Ik heb het ITIP leren kennen nadat ik Bas Klinkhamer aan het werk had gezien in een blok over ‘coaching’ in de hogere managementopleiding van de politie. Ik wist niet wat ik zag (de anderen ook niet overigens). Ik was zó geraakt door het werken met hem, voelde me zo gezien. De manier waarop hij en zijn collega’s werken, daar ben ik diep van onder de indruk: liefdevol, daadkrachtig en niets verhullend.
Waar het over gaat in het traject met het ITIP is, dat we binnen het korps een nieuwe vorm van leiderschap gaan ontwikkelen, die gebaseerd is op contact en samenwerking in openheid en wederzijds vertrouwen. Eerst is er een onderzoek gedaan naar de huidige leiderschapscultuur door het voeren van gesprekken met leidinggevenden binnen de organisatie. In de terugkoppeling zie je hoe goed het ITIP in dit soort cultuurtrajecten is. Ze raken de schaduw en de kracht van de organisatie: iedereen herkende het en het toch was het ook nieuw. Het raakt de kern van waar het over gaat. Ze laten zich niet imponeren door de buitenkant en zeggen wat ze zien. Ze bewandelen niet de veilige paden en maken geen omtrekkende bewegingen. Aanvankelijk was men sceptisch, maar al snel werd deze manier van werken geaccepteerd bij ons; men ziet dat het ITIP iets brengt dat nodig is. Het is ook merkbaar dat er respect en waardering is voor het politievak. Er is een hart tot hart verbinding, ook vanuit de mensen van het ITIP naar ons, bij de politie.
Na het cultuuronderzoek zijn de korpsleiding en daarna de andere managementteams met elkaar in gesprek gegaan onder leiding van het ITIP. Voor velen is het nieuw. Maar ik hoor tot nu toe nog niet één negatieve reactie, wel heel lovende verhalen. Dat is bijzonder: men is gauw afwachtend of sceptisch hier. Maar men heeft het gevoel dat het over kernzaken gaat. Er gebeuren mooie dingen tussen mensen, oud zeer wordt opgeruimd, mensen spreken zich echt uit. Er is echt iets veranderd in mijn beleving. We zien elkaar meer staan als mens. In het leiderschap naar anderen is er meer verbinding. Ik zie leidinggevenden nu soms recht uit hun hart spreken, waardoor dat wat ze willen zeggen beter overkomt. Maar de verandering is ook nog broos. We gaan nu een spannende tijd tegemoet: merken de mensen in de organisatie verschil? Gaat het indalen in de organisatie? Krijgen we de tijd, om dit uit te laten groeien? Ik ben erg benieuwd hoe het zich verder zal ontwikkelen, maar ik heb het gevoel dat we op de goede weg zijn.