Ik was verwikkeld geraakt in een scheiding. Ik liep aan tegen dingen waar ik maar niet de vinger achter kreeg. Ik was in slaap gesust in die relatie, terwijl ik altijd mijn best had gedaan. Ook naar mijn kinderen. Het was alsof ik ontwaakte uit een droom waar ik me afvroeg hoe ik op dat punt beland was. Ik wilde op onderzoek uitgaan om daar zicht op te krijgen en meer over mezelf te leren.

Snel kwam ik erachter dat ik nooit stil had gestaan bij moeilijke problemen en grote dingen. Ik ging altijd maar door, met werken, opvoeden, sporten en alles daaromheen. Ik offerde mezelf op en ik verhardde vanbinnen. De regie was ik kwijt en snapte niet dat de dingen liepen zoals ze liepen. Ik ben mezelf daarin verloren en met het Persoonlijk Traject heb ik mezelf weer hervonden.

Wat echt een eyeopener was is dat je als mens ook bestaat uit een ziel en dat je daar aandacht aan kan geven. Dat dit ook kwetsbaar is en dat je daar naar kunt luisteren. Ik ervoer dat dit en het onderzoeken van jezelf een onuitputtelijke bron is. Dat je daar altijd naar terug kan grijpen.

Dit geeft veel voor mezelf en ook voor mijn omgeving. Ik ben vooral rustiger, in balans, voel me zelfverzekerder en dichter bij mezelf.