Het was mijn toenmalige vrouw die me aanspoorde om het Persoonlijk Traject te starten. Eigenlijk om dichter bij elkaar te komen weer. Het tegenovergestelde vond plaats, want ik kwam erachter dat het beter was om uit elkaar te gaan. Misschien had ik dat wel eerder moeten doen zelfs.

Naast een scheiding bracht het Persoonlijk Traject vooral teweeg dat ik dichter bij mezelf kwam. In plaats van alleen maar vanuit mijn hoofd te leven, leerde ik vanuit mijn lijf te ervaren en bij mijn gevoel te komen. Het was vooral het begin van een totaal andere manier van leven.

De eerste keren waren echt wel spannend om mezelf te laten zien. Mezelf te tonen in de groep en me niet weg te cijferen. En ook het luisteren naar je gevoel en er dan ook wat mee doen. Het denken heb ik veel meer leren loslaten ook. Allemaal facetten die ik leerde. Vooral ook de jaren erna ben hiermee verder gegaan in de driejarige ITIP Opleiding. Vanuit mijn hoofd, naar mijn lijf.

Ik weet nog wel dat ik uit het eerste blok kwam. Het leek wel alsof ik in een andere wereld stapte. Ik kwam uit een stuk rust, een puur op jezelf zijn en daar vanuit ging je dan het dagelijks leven weer in. Dat was een hele bijzondere ervaring.

Inmiddels ben ik vier jaar opleiding bij het ITIP verder. Ik ben gewoon een ander mens. Veel rustiger, ik luister veel beter, ik oordeel minder en ik ben ook veel meer in verbinding met alles. In het Persoonlijk Traject snuffel je eigenlijk wat er allemaal kan zijn en het is daarmee vooral een opstap geweest om verder te gaan.