Ik was helemaal niet zo bezig met persoonlijke ontwikkeling of zelfreflectie. Mijn zusje en vader hadden ervaring met het ITIP en raadde het me aan. Ik las een stukje op de website wat ging over het doorbreken van de dagelijkse sleur waar je in zit. Dat herkende ik: ik word wakker, ik ga naar m’n werk, ik ga sporten, ik ga slapen en de volgende dag weer hetzelfde. Zonder verwachting heb ik me toen ingeschreven.

Het is supergoed bevallen! Het is niet dat je jezelf hoeft te veranderen, maar je gaat bepaalde patronen of gedragingen eerder herkennen, waardoor je hier sneller op kan handelen.

Ik had ook zeker wel weerstand tegen het lichaamswerk en het groepsproces. Ik was vrij gesloten en dan is het delen van gevoelens naar mezelf en een groep echt wel spannend. Maar daar heb ik ook zoveel van geleerd. Juist van die groep en wat je bij anderen ziet.

Wat ik ook zo prettig vond is dat er géén theorie over je heen gegooid wordt. Het is echt vanuit jezelf, er is geen oordeel en daar komt ieder uit bij zijn eigen verhaal.