In mijn leven ben ik altijd gewend geweest om het alleen te doen en nu heb ik de omslag van ik naar wij gemaakt. Daar heeft het ITIP aan bijgedragen. Ik miste altijd iets in het contact met groepen. Ik kon dat ‘iets’ alleen nooit duiden. Nu besef ik me dat er echte verbinding of hartsverbinding mogelijk is. Ik heb geleerd me kwetsbaar op te stellen en te beseffen dat ik het niet alleen hoef te doen.

In het werken met teams helpt het mij enorm om vanuit mijn gevoel te werken en niet alleen vanuit mijn hoofd met de rationele visie. Steeds vaker geef ik eigenlijk alleen maar mijn gevoel en waarneming terug aan de groep. Dan hoef ik bijna geen extra input vanuit mezelf te geven. Dat kan nog steeds als het moet, want de kennis is er.

Ook is het nog leren en onderzoeken met deze manier van werken. Het is soms gewoon hard werken om niet in oude patronen te vervallen.