Ik kom uit een vrij stoer milieu, waar je gewoon maar doorgaat. Militaire dienst gedaan, 20 jaar boksen en nu alweer 22 jaar bij de brandweer. Een doelgerichte en harde wereld, een stoere mannencultuur. Na enkele individuele gesprekken deed ik de intensive (retraite) bij het ITIP. “Wow, dit bestaat ook”, besefte ik me toen. Van daaruit begon ik het Persoonlijk Traject.

Het Persoonlijk Traject heeft me enorm veel gegeven in mijn leven. In essentie de liefde en mededogen voor mezelf. Dat is een groot begrip, maar voor mij wel heel essentieel. Ik denk namelijk dat ik dat voorheen niet had.

Wat zo fijn is binnen het ITIP is de vertrouwde en warme omgeving waarin je terecht komt. Dat heeft me enorm geholpen, zeker voor iemand die vrij wantrouwend van aard is.
In het Persoonlijk Traject heb ik vooral mijn patronen leren zien en herkennen. Dat er ook wat anders is dan die hardheid, het maar doorgaan en het knokken. Na het Persoonlijk Traject ben ik dan ook verder gegaan met de ITIP Opleiding om dit nog verder uit te diepen.

Binnen de brandweer cultuur probeer ik nu meer liefde en respect in te brengen. We kunnen er ook zo steeds beter over praten. Grove grappen bijvoorbeeld. Als die niet geaccepteerd worden, kan daar gewoon over gesproken worden binnen de groepen waar ik werk, dat is écht anders. Dat krijg ik dan terug, dat we een fijnere onderlinge verstandhouding hebben met elkaar.