Je ontslag is een crisis waar je een kans van kunt maken. Dat klinkt logisch, maar als je er in zit komen er zo veel dingen meer bij kijken, zoals de angst dat je alles wat je hebt kwijt raakt. Als je je sterk identificeert met je werk, dan raak je met het ontslag ook (een deel van) jezelf kwijt.
De omgeving kan druk uitoefenen met opmerkingen als: “Zorg vooral dat je zo snel mogelijk iets nieuws krijgt want het valt niet mee in ‘deze markt’.” Je emotionele systeem zit vol woede over hoe het gegaan is bij je vorige werk. Kortom, bij ontslag hoort onzekerheid, boosheid en angst. Hoezo OMSLAG?
Nu is het natuurlijk niet reëel om, als je in zo’n situatie zit, te denken dat je iets moois overkomt. Maar de meeste mensen die een volgende stap hebben gemaakt vanuit hun persoonlijke bezieling zeggen, dat het achteraf een van de belangrijkste periodes was in hun werk en vaak ook in hun leven.
Ik werk inmiddels meer dan 20 jaar op het gebied van ‘mens en werk’ en daarbij ook met ontslagkwesties. Soms spreek ik in mijn praktijk als loopbaanbegeleider mensen die zelf iets anders willen met hun werk, maar meestal gaat het om mensen waarbij het lot van (aanstaand) ontslag heeft toegeslagen. Bij meer dan 90% van de mensen die ik begeleid heb blijkt dat er al geruime tijd voordat het noodlot toesloeg van alles leek te spelen. Op een bepaalde manier kan het dan heel bevrijdend zijn als je dat ook kunt zo kunt zien. Je bent niet alleen slachtoffer maar er is ook een soort bevestiging van een situatie die voor jou al langer speelde. De grote schok bij ontslag gaat vaak over vertrouwen; het lijkt of jij even helemaal niets meer waard bent. Maar als je gaat zien hoe het eigenlijk al niet meer zo ging dan kun je de ontstane situatie misschien ook gaan zien als de opmaat naar iets anders wat misschien wel veel beter bij jou past.
Je mag ook zeggen dat er een grote schok is voor jouw ego, je persoonlijkheid. Op de een of ander manier heeft bijna iedereen de neiging uit te gaan van doorgaande groei en is het heel moeilijk omgaan met discontinuïteit. Maar als je iets verder kijkt, is alles wat bestaat ooit ontstaan en zal weer vergaan. Diep van binnen weten we natuurlijk dat niet alles altijd alleen maar een opgaande lijn is. Na de dag komt de nacht, na de zomer de herfst en na elke inademing een uitademing. Alles heeft zo een bepaald ritme en verandert voortdurend. Als je die kant van de “discontinuïteit” ook onder ogen ziet dan schept dat een enorme mogelijkheid om ruimte te gaan zien en ervaren in de situatie waarin je beland bent. Je kunt dan stil staan bij wat je het liefste zou willen, wat je anders zou willen en zou willen leren. Dat schept ruimte voor onderzoek, dan kan de vraag voor jou aan de orde komen: welk werk heeft zin? Waar ligt een nieuw begin? Je gaat zien dat je vanuit je zelf, ja zelfs vanuit je eigen hart, sturing kunt geven aan je eigen loopbaan.
