In de wijsheidstraditie van de Kabbala wordt de kern ook wel omschreven als vonken van het oorspronkelijk Licht. Alles wat wij waarnemen bevat een vonk van dat oorspronkelijke licht en is omhuld door een schil van materie: van de kleinste zandkorrel tot het kleurrijkste schilderij, de roos die bloeit, ons lichaam, zelfs degene die jou afwijst of de situatie die je bevangen doet raken. Het is ons werk, zegt deze traditie, om deze vonken te bevrijden uit de schil van materie die hen omhult.
Alles bestaat uit een innerlijke kern, met daaromheen verschillende schillen die de kern bedekken. De gehele wereld is volgens dit patroon gemaakt.
– Zohar I, 19
Dit beeld spreekt ons aan, omdat het raakt aan twee wezenlijke pijlers van onze levensschool. De eerste pijler is dat wij mensen wezens van licht zijn, dat de kern van ons wezen licht is. En dat als je een bezield leven wenst te leiden je dit licht in jezelf steeds weer zult opzoeken en ervaren. In onze opleidingen spreken wij over het belang van een plek waar je heen kunt gaan die je herinnert aan het licht dat in jou huist. Een plek in de natuur, een meditatieplek in je huis, een werkplaats of atelier, wat dan ook. Natuurlijk kunnen het ook mensen zijn die licht uitstralen en je inspireren. Wat wij je leren is hoe jij je, door de schillen van jouw vorm heen, kunt afstemmen op dat licht waarmee je in verbinding staat.
Het beeld raakt ook aan een tweede pijler, en die is minstens zo belangrijk. Het contact met het innerlijk licht is een uitgangspunt zonder welke er geen ontwikkeling mogelijk is, maar het is niet het eindpunt. Het beeld draagt ook in zich dat je door je wijze van handelen in je dagelijks leven de vonken van licht bevrijdt uit hun schil. Je wordt niet alleen een wezen van licht door besef en bewustzijn, je wordt het ook door handeling en expressie.
We bedoelen hiermee niet dat je steeds ‘positief’ moet blijven. Het gaat veel verder dan dat. Het gaat erover om de vonk door jouw schil heen te laten komen. Door de schil van je eigen angsten, je wantrouwen, je onzekerheid, je humeur, je hang naar macht of onkwetsbaarheid, of wat het ook is wat jouw kern kan bedekken of omhullen.
Dat bevrijden gaat niet zomaar, daar is een bepaalde inzet en houding voor nodig. Het vraagt dat je inkeert en je niet verliest in reactief gedrag waar de schil op gebrand is: de schil voelt zich gedupeerd, ventileert emoties, wenst zich af te reageren en eist gelijk.
Je identificeert je niet meer met de schil maar met je eigen vonken van licht. Als je dat doet, wordt de situatie buiten je ook lichter. Je blik verruimt zich. Je ziet om je heen ook meer dan je tot dan toe zag. Er komt ruimte voor compassie; in situaties en bij mensen om je heen, zie je zowel de schillen als de verborgen vonken. Zo ben je in staat om in alles wat zich voordoet het licht te herkennen en draag je wat ons betreft bij aan een lichtere wereld.
