Persoonlijk Traject

Annemarijn Mutsaers (35)
"Hier wil ik meer van, want dit zet tenminste zoden aan de dijk!"

Voordat ik bij het ITIP begon, nam ik deel aan een traject bij een coach die in opleiding was bij het ITIP. In dit traject werd al snel duidelijk dat energetisch werk voor mij zo’n vruchtbare ingang voor persoonlijke ontwikkeling is, dat ik dacht: “Hier wil ik meer van, want dit zet tenminste zoden aan de dijk.” Ik twijfelde dan ook geen seconde om me in te schrijven voor het Persoonlijk Traject, maar vond het wel heel erg spannend.

Ik had tot dan toe namelijk uitsluitend in één op één settings aan mijn eigen ontwikkeling gewerkt en zag erg op tegen leren in een groep. Dwars door alle weerstand die ik hier aanvankelijk bij voelde heen, was er echter ook iets in mij dat wist: Dit is precies wat ik nodig heb. Wat er in een groep met je gebeurt, gebeurt je namelijk ook in de buitenwereld en juist daardoor kan je veel beter en gerichter oefenen met wat je te doen staat.

Mijn weerstand verdween in de praktijk overigens als sneeuw voor de zon. Mijn mededeelnemers werden vertrouwenspersonen, die ik al snel ‘mijn ITIP familie’ ging noemen. Daarnaast was de kwaliteit van de ITIP coaches en de bijbehorende werkwijze zo hoog, dat je gewoon continu voelde dat alles en iedereen er met zijn of haar hele hebben en houden mocht zijn.

Deelname aan het Persoonlijk Traject heeft er toe geleid, dat ik veel meer verbinding heb met mijn gezin, mijn familie en mijn vrienden. Ik geef nu ook veel meer toe aan mijn eigen ingevingen. Als ik wil dansen dans ik, als ik wil zingen zing ik, als ik wil knuffelen knuffel ik. Een bepaalde remming en terughoudendheid is weg. De deksel mag open, de rem mag eraf. Ik mag zijn wie ik ben en ik mag voluit leven. Voor mijn gevoel is mijn reis bij het ITIP nog lang niet ten einde!

Bas Limonard (47)
"Na afloop van zo’n ITIP blok zat ik wel eens in de trein naar al die andere mensen te kijken en dan dacht ik: Jullie zouden eens moeten weten wat er allemaal nog meer mogelijk is in dit leven!"

Voor ik bij het ITIP begon, las ik veel boeken over persoonlijke ontwikkeling. Ook luisterde ik veel naar podcasts over dit onderwerp. Op een gegeven moment merkte ik, dat dit niet meer genoeg voor me was. Ik wilde er daadwerkelijk zelf mee aan de slag. Omdat mijn vrouw ooit met veel plezier een traject bij het ITIP heeft gedaan, heb ik me vervolgens via een intakegesprek ingeschreven voor het Persoonlijk Traject.

Door mezelf dit traject te gunnen gebeurde er eigenlijk direct al iets met me. Ik voelde dat ik andere kanten van mezelf wilde ontdekken en me meer wilde verbinden met mijn eigen gevoel. Ik was tot dan toe gewend me aan te passen en mijn reacties richting de buitenwereld eerst langs een soort denkfilter te halen. Ik reageerde eigenlijk hoe ik dacht dat ik hoorde te reageren. Hierdoor ervaarde ik een bepaalde geremdheid bij mezelf, terwijl ik eigenlijk een verlangen had naar spontaniteit.

In het verlengde hiervan vroeg ik me voor aanvang van het traject af of het me zou lukken om me kwetsbaar op te stellen in een groep. Voor mij een spannend element. Dat ik deze spanning aangegaan ben, heeft me veel opgeleverd. Ik ben opener en transparanter geworden richting de buitenwereld. Luister veel meer naar mijn eigen gevoel en durf hier ook voor te gaan staan. Door uit te spreken hoe ik dingen zie en ervaar neem ik op een meer natuurlijke manier mijn eigen plek in en dat voelt goed.

Ik ben door mijn deelname aan het Persoonlijk Traject ook veel meer verbonden met mijn lichaam. Dingen die zich voorheen voornamelijk in mijn hoofd afspeelden kan ik nu echt fysiek ervaren. In die zin is er echt een wereld voor me opengegaan.

Na afloop van zo’n ITIP blok zat ik wel eens in de trein naar al die andere mensen te kijken en dan dacht ik: Jullie zouden eens moeten weten wat er allemaal nog meer mogelijk is in dit leven. Jullie zouden eigenlijk allemaal iets bij het ITIP moeten gaan doen!

Salomé Galjaard (41)
"Even stilstaan blijkt in de praktijk veel effectiever uit te pakken dan maar mee te blijven rennen in die mallemolen."

Voorafgaand aan mijn deelname aan het Persoonlijk Traject speelde op mijn werk de vraag hoe ik me verder kan ontwikkelen op het gebied van persoonlijk leiderschap. Deze vraag vormde voor mij de aanleiding om een introductieavond van het ITIP te bezoeken en een intake gesprek aan te vragen. Wat me direct aansprak, was het feit dat je binnen het ITIP naar je leven als geheel kijkt en niet alleen naar het deel dat over werk gaat. Dit voelde voor mij heel passend, zeker gezien het feit dat ik me in die periode afvroeg of ik kinderen wilde of niet.

Persoonlijk leiderschap is een breed begrip, maar het traject bij het ITIP heeft mij concrete puzzelstukjes opgeleverd, die samen een mooi geheel zijn gaan vormen. Een geheel dat me goed staat, omdat het van binnenuit bij mij past. Persoonlijk leiderschap betekent voor mij namelijk ook dat ik het op mijn eigen manier mag doen en geen kopie hoef te zijn van anderen mensen met een leidinggevende functie.

Het besef dat je je leven kunt inrichten naar je eigen behoeftes en dat continu rennen en vliegen voor de behoeftes en verwachtingen van anderen geen drijfveer kan zijn, heeft mij behoorlijk wat rust opgeleverd. Hoewel er in de praktijk natuurlijk nog flink geoefend mag worden.

Ik heb bij het ITIP ook ontdekt, dat het een wens van mij is om te handelen uit vertrouwen in plaats van uit een soort ‘vechtmodus’, waarin ik continu op mijn ‘qui-vive’ ben en direct opspring om van alles en nog wat aan te pakken. Als ik voel dat ik in ‘vechtmodus’ raak, doe ik nu bewust een stapje terug om dingen wat meer de tijd te geven. Ik bedenk dan eerst wat er precies nodig is en wie dat het beste kan doen.

Dit heeft mij niet alleen meer vertrouwen in mezelf opgeleverd, maar ook in anderen. In ‘vechtmodus’ doe je dingen namelijk al snel alleen. Even stilstaan blijkt in de praktijk trouwens ook veel effectiever uit te pakken dan maar mee te blijven rennen in die mallemolen.

Nog een belangrijk puzzelstukje was voor mij het begrip grenzen. Ik besef nog meer dan vroeger dat mijn grenzen van mij zijn en dat het aan mij is om ze aan te geven en er niet overheen te gaan. Door de ervaringsgerichte oefeningen van het ITIP is dit nu iets dat ik niet alleen in mijn hoofd heel goed weet, maar wat ik nu ook gericht kan toepassen in de buitenwereld.

Het feit dat ik halverwege het traject met de groep kon delen dat ik zwanger ben, maakte mijn route bij het ITIP natuurlijk helemaal speciaal. Kortom: ik ben dankbaar voor mijn tijd bij het ITIP en kijk uit naar een nieuwe fase in mijn leven!

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Rein Hofman (41)
"De belangrijkste sleutel lag voor mij in een oefening waarin ik kon ervaren hoe ik ben als ik vol in contact sta met mijn eigen lijf."

Ik ben het Persoonlijk Traject gaan doen, omdat ik het gevoel had dat ik aan het vastlopen was in mijn eigen leven. In die periode stelde ik mezelf veelvuldig vragen als: “is dit het nou?” en “zit ik wel op het juiste pad?”. Ik voelde aan alles dat ik hiermee aan de slag wilde en dat het ITIP hier de juiste plek voor was. Als acteur ben je je eigen instrument. Ik was dus wel gewend om naar mezelf te kijken, maar dit onder begeleiding en in een groep doen is toch een hele andere manier van in de spiegel kijken.

Eén van mijn belangrijkste beschermingsmechanismes is humor. Tijdens het eerste blok had ik me voorgenomen om het maken van grappen nou eens achterwege te laten. Dat was dus nog best spannend, want zonder dit mechanisme ging ik me toch afvragen of de groep me wel aardig vond. Door dit patroon los te laten kwam ik er dus ook achter wat eronder zit.

Een ander ding is, dat ik als ADHD’er heel veel en snel denk. Dat werkt vaak in mijn voordeel, omdat ik heel snel heel veel informatie kan verwerken, maar het kan er ook toe leiden dat ik dingen te veel ga rationaliseren. Of dat ik het contact met mijn lijf en mijn gevoel verlies en daar onrustig en grenzeloos van wordt.

Bij het ITIP heb ik geleerd om met een zachte blik naar dit soort patronen te kijken en er vooral ook geen oordeel over te vellen. Het gaat namelijk niet over goed en fout, maar over opmerken wat ik doe en vervolgens te onderzoeken of ik het misschien ook anders kan doen. Ik ben erachter gekomen dat het gros van mijn patronen vroeger heel handig was, maar nu eigenlijk helemaal niet meer zo nodig. Heel bevrijdend.

De belangrijkste sleutel lag voor mij in een oefening waarin ik kon ervaren hoe ik ben als ik vol in contact sta met mijn eigen lijf. Een soort mix van me vrij, energiek en vol in mijn mannelijke kracht voelen en tegelijkertijd de rust hebben om niet over mijn eigen grenzen te gaan. In deze stand weet ik dat het goed is zoals het is en dat kleine stappen vooruit ook belangrijk zijn. Ik hoef dus niet mijn hele leven om te gooien om antwoord te geven op de vragen die ik mezelf aan het begin van dit traject stelde. Kortom: Als ik het geregeld krijg met mijn werk ga ik zeker ook de ITIP opleiding doen!

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Marcel Bierings
“Ik ben gewoon een ander mens. Veel rustiger, ik luister veel beter, ik oordeel minder en ik ben ook veel meer in verbinding.”

Het was mijn toenmalige vrouw die me aanspoorde om het Persoonlijk Traject te starten. Eigenlijk om dichter bij elkaar te komen weer. Het tegenovergestelde vond plaats, want ik kwam erachter dat het beter was om uit elkaar te gaan. Misschien had ik dat wel eerder moeten doen zelfs.

Naast een scheiding bracht het Persoonlijk Traject vooral teweeg dat ik dichter bij mezelf kwam. In plaats van alleen maar vanuit mijn hoofd te leven, leerde ik vanuit mijn lijf te ervaren en bij mijn gevoel te komen. Het was vooral het begin van een totaal andere manier van leven.

De eerste keren waren echt wel spannend om mezelf te laten zien. Mezelf te tonen in de groep en me niet weg te cijferen. En ook het luisteren naar je gevoel en er dan ook wat mee doen. Het denken heb ik veel meer leren loslaten ook. Allemaal facetten die ik leerde. Vooral ook de jaren erna ben hiermee verder gegaan in de driejarige ITIP Opleiding. Vanuit mijn hoofd, naar mijn lijf.

Ik weet nog wel dat ik uit het eerste blok kwam. Het leek wel alsof ik in een andere wereld stapte. Ik kwam uit een stuk rust, een puur op jezelf zijn en daar vanuit ging je dan het dagelijks leven weer in. Dat was een hele bijzondere ervaring.

Inmiddels ben ik vier jaar opleiding bij het ITIP verder. Ik ben gewoon een ander mens. Veel rustiger, ik luister veel beter, ik oordeel minder en ik ben ook veel meer in verbinding met alles. In het Persoonlijk Traject snuffel je eigenlijk wat er allemaal kan zijn en het is daarmee vooral een opstap geweest om verder te gaan.

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Charlotte Jansen
“Ik kom uit het bedrijfsleven en wat ik heel fijn vind is dat het zo ‘down-to-earth’ is bij het ITIP. Het is echt ‘life changing’ geweest.”

Twee bekenden uit mijn omgeving raadden me aan te starten met het ITIP: “is echt iets voor jou!” Dit heb ik heel intuïtief gevolgd, zonder me daar heel erg in te verdiepen. Ik weet nog goed dat ik de eerste 10 minuten daar zat in een kring. “Of ik ga nu direct weg of in de pauze”, dacht ik. Maar langzaam werd ik toch geraakt en draaide ik bij.

In het eerste blok moesten we foto’s uitzoeken die bij je leven paste. Ik koos een foto met een snelle auto die 180 km/uur ging. Zo was mijn leven! Ik had een eigen bedrijf, heb zelf een huis gebouwd, liep halve marathons en ik hield van tuinieren. Dat gaat nu niet meer omdat ik reuma heb. Ik ben rechtsaf geslagen en zit in een krakkemikkig autootje op een zandweggetje. Het ITIP geeft me handvatten om mijn leven opnieuw in te richten. Sterker nog, ik zou nooit meer terug willen naar mijn oude leven!

Ik leer veel beter naar mijn gevoel luisteren in wat ik wil. Mijn lijf geeft letterlijk aan als het niet meer gaat. Zo leer ik mijn grenzen kennen. Ik leer van mijn eigen lichaam en dat is heel fijn. Mijn identiteit wordt niet meer bepaald door wat ik doe of door het bedrijf wat ik had. Ik voel en leer voelen wat ik zelf wil en wie ik ben en wil zijn.

Ik kom uit het bedrijfsleven en wat ik heel fijn vind is dat het zo down-to-earth is bij het ITIP. Het is grappig en met lol, alles kan gezegd worden en ook gaat het ergens over. Het is echt life changing geweest. Ik hou er helemaal niet van als dat zo gezegd wordt, maar zo is het wel. De beste keuze die ik ooit gemaakt heb in mijn leven. Nu ben ik na het Persoonlijk traject de ITIP Opleiding gaan doen om mijn leven nog verder vorm te geven op manier zoals ik het graag wil.

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Ruben Wijers
“Ik was helemaal niet zo bezig met persoonlijke ontwikkeling of zelfreflectie. Maar het is supergoed bevallen!”

Ik was helemaal niet zo bezig met persoonlijke ontwikkeling of zelfreflectie. Mijn zusje en vader hadden ervaring met het ITIP en raadde het me aan. Ik las een stukje op de website wat ging over het doorbreken van de dagelijkse sleur waar je in zit. Dat herkende ik: ik word wakker, ik ga naar m’n werk, ik ga sporten, ik ga slapen en de volgende dag weer hetzelfde. Zonder verwachting heb ik me toen ingeschreven.

Het is supergoed bevallen! Het is niet dat je jezelf hoeft te veranderen, maar je gaat bepaalde patronen of gedragingen eerder herkennen, waardoor je hier sneller op kan handelen.

Ik had ook zeker wel weerstand tegen het lichaamswerk en het groepsproces. Ik was vrij gesloten en dan is het delen van gevoelens naar mezelf en een groep echt wel spannend. Maar daar heb ik ook zoveel van geleerd. Juist van die groep en wat je bij anderen ziet.

Wat ik ook zo prettig vond is dat er géén theorie over je heen gegooid wordt. Het is echt vanuit jezelf, er is geen oordeel en daar komt ieder uit bij zijn eigen verhaal.

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Lea Cammeraat
“Het bijzondere is dat je de ervaringen zo doorleeft in de oefeningen, dat je ze meeneemt in het dagelijkse leven. Ze zijn in mijn geheugen gegrift.”

Ik had al wat individuele gesprekken gedaan en was op zoek naar meer verdieping en het proces met jezelf in een groep aan te gaan. Van drie instituten heb ik de website bekeken. Door het lezen van ervaringen van anderen op de website kreeg ik tranen in mijn ogen. Híer wil ik zijn, dacht ik toen en zo startte ik met het Persoonlijk Traject.

Verdiepen, reflecteren, spiegels voor elkaar zijn, een langer proces ingaan, het gezamenlijke, de verbinding, weten dat je niet de enige bent met worstelingen, dat zijn zo dingen die ik zocht. Ik was net terug van een intens avontuur aan de andere kant van de wereld, toen ik mijn spullen pakte voor deze innerlijke reis. De eerste avond voelde ik een opluchting en lichtheid, relativering en humor ook, een herkenning in de ander. Andersoortige thema’s misschien, maar de basis of de kern is gelijk. Dat het allemaal zo universeel is waar iedereen mee bezig is, dat iedereen gezien wil worden en verbinding wil voelen.

Het bijzondere is dat je de ervaringen zo doorleeft en doorvoelt in de oefeningen, dat je ze meeneemt/toepast in het dagelijkse leven. Ze zijn in mijn geheugen gegrift omdat ik ze met mijn lichaam gedaan heb. Dat is meer dan alleen het cognitieve. De ervaringen zijn in mijn systeem gaan zitten, een soort verankering. Daar pluk ik elke dag nog de vruchten van. Als ik nu een lastige situatie tegenkom, dan ga ik terug naar de oefeningen en inzichten van tijdens het Persoonlijk Traject. Ze zitten in me als een levende herinnering.

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Ton Stevens
“Ik kom uit een vrij stoer milieu, waar je gewoon maar doorgaat. Liefde en mededogen voor mezelf, ik denk dat ik dat voorheen niet had.”

Ik kom uit een vrij stoer milieu, waar je gewoon maar doorgaat. Militaire dienst gedaan, 20 jaar boksen en nu alweer 22 jaar bij de brandweer. Een doelgerichte en harde wereld, een stoere mannencultuur. Na enkele individuele gesprekken deed ik de intensive (retraite) bij het ITIP. “Wow, dit bestaat ook”, besefte ik me toen. Van daaruit begon ik het Persoonlijk Traject.

Het Persoonlijk Traject heeft me enorm veel gegeven in mijn leven. In essentie de liefde en mededogen voor mezelf. Dat is een groot begrip, maar voor mij wel heel essentieel. Ik denk namelijk dat ik dat voorheen niet had.

Wat zo fijn is binnen het ITIP is de vertrouwde en warme omgeving waarin je terecht komt. Dat heeft me enorm geholpen, zeker voor iemand die vrij wantrouwend van aard is.
In het Persoonlijk Traject heb ik vooral mijn patronen leren zien en herkennen. Dat er ook wat anders is dan die hardheid, het maar doorgaan en het knokken. Na het Persoonlijk Traject ben ik dan ook verder gegaan met de ITIP Opleiding om dit nog verder uit te diepen.

Binnen de brandweer cultuur probeer ik nu meer liefde en respect in te brengen. We kunnen er ook zo steeds beter over praten. Grove grappen bijvoorbeeld. Als die niet geaccepteerd worden, kan daar gewoon over gesproken worden binnen de groepen waar ik werk, dat is écht anders. Dat krijg ik dan terug, dat we een fijnere onderlinge verstandhouding hebben met elkaar.

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Anne Sigmans
“De burn-out is het grootste geschenk wat ik ooit heb gehad, anders was ik hier nooit aan begonnen.”

Een paar jaar geleden kwam ik ziek thuis te zitten. Je zou het een burn-out kunnen noemen of in ieder geval was het ‘heftige stress’. Ik werd letterlijk ziek met Pfeiffer en allerlei lichamelijk klachten erbij. Om dit bij de kern aan te pakken ben ik bij een therapeut geweest, die hielp me weer op weg met voldoende zelfvertrouwen om op zoek te gaan naar een baan en mijn leven weer op te pakken.

Ik was zo gefascineerd door de werking van de mens, beginnend vanuit mijn eigen hulpvraag, dat ik verder wilde hierin. De therapie richting mij was klaar, maar mijn behoefte aan persoonlijke ontwikkeling niet. Ook wilde ik in groepen werken en zo kwam ik bij het ITIP.

Ik houd van theorie, maar het werken met je gevoel en het energetische werk is echt een meerwaarde. Ik kan hier wel uren over praten. Zeker als ik vertel over mijn verlangen om ook dit werk te doen. Als het gaat over coaching en mijn weg daar naartoe, dan kan ik uren blijven vertellen met hart en ziel. Ik vind dit werk prachtig mooi. De burn-out is het grootste geschenk wat ik ooit heb gehad, anders was ik hier nooit aan begonnen.

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Jaap Jan Krikken
“Ik heb nu de tools om beter naar mijzelf te luisteren, naar wat ik wil en wat goed voelt. Het klinkt zo vaag, maar het wordt zo concreet!”

Het Persoonlijk Traject heeft mij de tools gegeven om beter naar mijzelf te luisteren, naar wat ik wil, wat mijn lichaam aangeeft, wat goed voelt. Het klinkt zo vaag, maar het wordt zo concreet!

Zo heb ik de wens om in een liefdevolle relatie met mijn ouders te staan. Door allerlei familie dynamieken ervaar ik dat soms als lastig. In dit proces heb ik frustraties, irritaties, teleurstellingen en behoeften van elkaar leren onderscheiden. Middels ‘opstellingen’ leer je hoe je anders kan reageren en sta je stil bij wat die situatie in jou oproept. Dit heeft mij geholpen bewust te worden van een liefdevolle en effectieve houding om meer te groeien in die relaties.

Het is absoluut een leerzaam en zingevend proces geweest. Ik heb geleerd de waarde van de alledaagse zaken bewuster te ervaren. Ik word daar gewoon blij van. Naast mijn drukke leven waar ik van hou, heb ik ook geleerd om de dingen rustig te doen. Gewoon even een rustig ommetje in de stad zonder dat ik onderweg ben, of het gevoel heb te laat of te snel te zijn. Leren genieten van belangrijke relaties en de alledaagse zaken om me heen. Dat ervaar ik als levensgeluk.

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Machiel Bosch
“Het Persoonlijk Traject is voor mij enorm belangrijk geweest. Ik heb er geen moment spijt van gehad. Ik ben meer de mens die ik echt wil zijn.”

Ik liep volledig vast in mijn dagelijks leven, mijn gewoontes, patronen, mijn relatie. Het werkte niet meer op vele fronten, met allerlei aanleidingen. Ik raakte in een burn-out en een depressie. Ik ging toen naarstig op zoek naar wat er aan de hand was, ik kon het geen naam geven. Hoe moest ik hier verder mee? Zocht diverse vormen van hulp. Iemand tipte mij over het ITIP. Ik had ook haast, er was urgentie. Ik gaf me op. Ik ben gewoon begonnen. Zonder dat ik eigenlijk wist waarmee.

Tijdens dat traject gebeurde er natuurlijk van alles. Veel meer dan ik had verwacht. Ik had aanvankelijk geen idee. Ik dacht ik praat over mijn problematiek met deze en gene en dan ga ik mezelf weer goed voelen. Zoiets naïefs. De eerste keer kon ik de dingen die ik doodeng vond nog voor me houden op de een of andere manier. Ik geneerde me voor mijn angsten. Of ik dacht als ik er niet over praat, is het er toch niet?

Maar de tweede keer, dat weet ik nog wel. Toen ontplofte ik, ongelooflijk emotioneel. De deksel schoot van de snelkookpan, niet eens het ventiel, maar echt de deksel. Daarna was er geen weg terug meer. Vanaf dat moment durfde ik me ook meer bloot te geven, eigenlijk zonder schaamte. Ik durfde mijn problemen onder ogen te zien en erover te praten. Door het hardop te benoemen werd het helder. Ik vond in een veilige omgeving woorden voor wat ik voelde. En ik merkte dat ik niet de enige was, dat dacht ik steeds namelijk. Het was een openbaring. Lang niet altijd leuk. Heel confronterend soms, het bracht me echt van mijn stuk. Alles wat me vastigheid gaf viel weg, daar moest ik opnieuw naar op zoek.

Het Persoonlijk Traject was het begin. Het is voor mij enorm belangrijk geweest en heeft veel inzicht gegeven over wie ik ben. Iets waar ik wanhopig in vast zat heb ik losgelaten. De patronen en overtuigingen dat ik was wie ik was. Dat loslaten was soms doodeng. Ik heb er echter geen moment spijt van gehad want het heeft me veel gebracht. Ik ben meer de mens die ik echt wil zijn.

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Sander Galjaard
“In mijn leven ben ik altijd gewend geweest om het alleen te doen. Ik heb geleerd me kwetsbaar op te stellen en te beseffen dat ik het niet alleen hoef te doen.”

In mijn leven ben ik altijd gewend geweest om het alleen te doen en nu heb ik de omslag van ik naar wij gemaakt. Daar heeft het ITIP aan bijgedragen. Ik miste altijd iets in het contact met groepen. Ik kon dat ‘iets’ alleen nooit duiden. Nu besef ik me dat er echte verbinding of hartsverbinding mogelijk is. Ik heb geleerd me kwetsbaar op te stellen en te beseffen dat ik het niet alleen hoef te doen.

In het werken met teams helpt het mij enorm om vanuit mijn gevoel te werken en niet alleen vanuit mijn hoofd met de rationele visie. Steeds vaker geef ik eigenlijk alleen maar mijn gevoel en waarneming terug aan de groep. Dan hoef ik bijna geen extra input vanuit mezelf te geven. Dat kan nog steeds als het moet, want de kennis is er.

Ook is het nog leren en onderzoeken met deze manier van werken. Het is soms gewoon hard werken om niet in oude patronen te vervallen.

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Laura Heij
“Er zijn zelfs dingen uit mijn verleden die nu een plek kunnen krijgen, die ik door dit inzicht begrijp en dat geeft rust.”

Door het Persoonlijk Traject heb ik mezelf echt leren kennen en geleerd hoe ik met dingen omga. Je werkt in groepsverband. Als je aan jezelf wil werken moet je je ruimte nemen. Dat was voor mij moeilijk, zeker in het begin. Dit gaat over grenzen aangeven en jezelf vertrouwen. Dat is nog steeds niet altijd makkelijk. Ik kan heel erg bezig zijn met wat anderen van mij verwachten en dan blijf ik maar doorgaan. Ik zeg geen stop of nee, ik neem dan geen ruimte in.

Het verschil na het Persoonlijk Traject is wel, dat ik het mezelf zie doen en weet dat het niet handig is. Ik word dan niet meer boos op mezelf, omdat het mis gaat, maar neem uiteindelijk wel actie, al is het wat later. Daardoor escaleert het niet meer zoals vroeger en door te blijven oefenen ben ik er steeds eerder bij.

De locaties waren trouwens ook echt fijn! Lekker in het bos en in een mooie omgeving. Dat is heel ondersteunend geweest voor mij.

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Herman Weelink
"Ik ben heel positief over mijn ervaring met het Persoonlijk Traject. Professioneel en zorgvuldig."

Het Persoonlijk traject is voor mij een begin geweest van een zoektocht die nog steeds gaande is. Een onomkeerbare weg in het vinden van mijn eigen waarheid. Ik ervaar dat ik steeds meer mezelf kan zijn.

Het gaat over identiteitsbepaling, in mijn homoseksualiteit en hoe ik me verhoud tot geloof in het christendom. Mijn vorm in dit alles en hoe mag ik mezelf zijn. Ik dacht dat ik alles een plek had gegeven, maar daar heb ik nog verdere stappen in gezet tijdens het Persoonlijk Traject.

Ik weet nog goed dat het ging over een thema: “nu of nooit”. Daar heb ik toen echt mijn moment gepakt. Ik werd enorm verdrietig. Terwijl ik dacht dat het er niet meer was. Ik voelde me heel erg gezien en gedragen door de groep. Dat is een erg helende en belangrijke ervaring voor mij.

Ik ben heel blij dat ik het ITIP heb leren kennen. Ik zie mezelf daar nog wel eens een vervolgopleiding doen. Ik ben heel positief over mijn ervaring met het Persoonlijk Traject. Professioneel en zorgvuldig.

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Erik Peereboom
“Ik ging altijd maar door, met werken, opvoeden, sporten en alles daaromheen. Ik offerde mezelf op en ik verhardde vanbinnen.”

Ik was verwikkeld geraakt in een scheiding. Ik liep aan tegen dingen waar ik maar niet de vinger achter kreeg. Ik was in slaap gesust in die relatie, terwijl ik altijd mijn best had gedaan. Ook naar mijn kinderen. Het was alsof ik ontwaakte uit een droom waar ik me afvroeg hoe ik op dat punt beland was. Ik wilde op onderzoek uitgaan om daar zicht op te krijgen en meer over mezelf te leren.

Snel kwam ik erachter dat ik nooit stil had gestaan bij moeilijke problemen en grote dingen. Ik ging altijd maar door, met werken, opvoeden, sporten en alles daaromheen. Ik offerde mezelf op en ik verhardde vanbinnen. De regie was ik kwijt en snapte niet dat de dingen liepen zoals ze liepen. Ik ben mezelf daarin verloren en met het Persoonlijk Traject heb ik mezelf weer hervonden.

Wat echt een eyeopener was is dat je als mens ook bestaat uit een ziel en dat je daar aandacht aan kan geven. Dat dit ook kwetsbaar is en dat je daar naar kunt luisteren. Ik ervoer dat dit en het onderzoeken van jezelf een onuitputtelijke bron is. Dat je daar altijd naar terug kan grijpen.

Dit geeft veel voor mezelf en ook voor mijn omgeving. Ik ben vooral rustiger, in balans, voel me zelfverzekerder en dichter bij mezelf.

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Guusje Hoogveld
“Ik heb eerst moeten wennen aan het feit dat je ook geconfronteerd wordt met leed en grote of kleine problemen van anderen, maar ook dát is een les: hoe maak je verbinding zonder jezelf te verliezen.”

Tijdens een intensive (retraite) heb ik het ITIP leren kennen. De liefdevolle manier waarop er een veilige plek wordt gecreëerd om je kwetsbaar op te stellen smaakte naar meer. Aansluitend schreef ik me in voor het Persoonlijk Traject.

Ik heb eerst moeten wennen aan het feit dat je ook geconfronteerd wordt met leed en grote of kleine problemen van anderen, maar ook dát is een les: hoe maak je verbinding zonder jezelf te verliezen. In de blokken werd een en ander steeds helderder. Ik zie nu in dat mijn reactie op handelen of meningen van anderen veel meer iets over mezelf zegt dan over hén. Het doorzien van dergelijke patronen is heilzaam, al wil dat nog niet zeggen dat je niet alsnog in je bekende valkuilen valt.

Er is ook een concrete verandering voortgekomen uit mijn ITIP-tijd. Door toeval kwam ik erachter dat ik kan tekenen en ben ik gaan onderzoeken wat de grenzen van dat talent zouden zijn, met andere woorden: ik volg nu deeltijd kunstacademie. Ik probeer daarnaast vooral wat milder naar mezelf te zijn als ik weer eens struikel, je leven is immers nooit af en compleet. Maar ik kan dankzij ITIP al veel meer genieten van wat er wel is.

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Niels van Gorp
"Ik ken niemand die niet een vraag of verlangen heeft waar dit traject aan kan bijdragen. Het enige vereiste is volgens mij dat je bereid bent om de sprong in het diepe te maken."

Ik ben Niels van Gorp, 33 jaar en heb deelgenomen aan het Persoonlijk Traject bij ITIP. De inschrijving volgde uit een wens om goed naar mezelf te kijken en te onderzoeken wat me beweegt. Om te ontdekken wat de oorsprong is van mijn gedrag; gewenst of ongewenst: ik ben nieuwsgierig van aard. Ik merkte bijvoorbeeld dat ik vaak snel een oordeel heb; en dat ik eigenlijk het liefst met mijn kindjes wil spelen maar als de mogelijkheid zich voordoet ik gemakkelijk vlucht in allerlei klusjes in en om het huis. Daar wilde ik graag aan werken maar vooral ook begrijpen. Het Persoonlijk Traject ben ik uiteindelijk begonnen met mijn verlangen naar (meer) contact van hart tot hart. Dat werd voor mij de rode draad door het traject.

Op meerdere manieren heeft het Persoonlijk Traject me erg geholpen en heb ik de verschillende blokken als zeer aangenaam ervaren. Het leverde me op dat er zeer veel verschillende manieren zijn om te kijken. Zo gingen we in het tweede blok terug naar onze kindertijd. Daar waar ik zelf regelmatig baal van de verantwoordelijkheid die ik voel voor mijn gezin en de manier waarop ik daar beperkingen van ondervind, heb ik in een heel fijne oefening over mijn voorvaderen ervaren dat mijn vader me dat verantwoordelijkheidsgevoel juist als geschenk heeft meegegeven.
Ik genoot erg van het lichaamswerk. In mijn werk en leven ben ik veel met mijn hoofd bezig. Ik word voortdurend bevraagd op hoofdzaken en ken en krijg ook de erkenning voor wat ik met mijn hoofd allemaal kan en doe. Het lichaamswerk zorgde ervoor dat ik gemakkelijker in contact kon komen met mijn gevoel en ik merkte dat ik in beweging een eindeloze bron van energie in me kon aanboren; dat ik over een enorme warmte en kracht beschik. De terugkerende oefeningen hebben er ook voor gezorgd dat langzaam de barrière tussen hoofd en hart geslecht werd. Er ontstond meer balans. Heel erg fijn.

Het traject had een opbouw die voor mij goed werkte, met een goede tijd tussen de blokken. Het biedt een mooie afwisseling tussen individueel en met elkaar werken. Ook worden zoveel verschillende werkvormen aangeboden om contact met jezelf te maken, dat er zeker wat voor iedereen bij zit. Bijna alle oefeningen waren voor mij 'raak' en ik ben in het traject meerdere keren diep geraakt. Door mooie verhalen, mijn eigen ervaren/ zelfonderzoek/ inzichten, maar ook door de verhalen en ervaringen en het delen daarvan door anderen in de groep. Ik heb dan ook veel geleerd van de stappen die mijn groepsgenoten maakten.

In stapjes kreeg ik langzaamaan steeds wat meer inzicht. En contact met mezelf. En het inzicht dat contact met mezelf noodzakelijk is voor ik mijn verlangen naar meer contact van hart tot hart met anderen kan leven.

Het traject en de lessen werken nog altijd door; bijvoorbeeld in de gedichten die ik naar aanleiding van de ervaringen maakte. Ook vraag ik zo nu en dan nog graag wat begeleiding van Isabelle -begeleider van onze ITIP groep - en heb ik het plan opgevat om dit najaar de ITIP opleiding te starten, om nog wat meer ervaring op te doen.

Het Persoonlijk Traject van ITIP kan ik eigenlijk iedereen aanraden. Ik ken niemand die niet een vraag of verlangen heeft dat hem/haar bezig houdt en waar de professionele begeleiding van het ITIP, de andere deelnemers, de mooie omgeving van De Poort in Groesbeek en de fijne oefeningen aan kunnen bijdragen. Enige vereiste is volgens mij dat je bereid bent om de sprong in het diepe te maken. Om er dan achter te komen dat het water soms best lekker van temperatuur is en je eigenlijk verrassend goed kunt zwemmen.

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Marco van Es
"Het intakegesprek bevestigde mijn eerdere ervaringen met het ITIP: de manier waarop zij tegen het leven aankijken, de openheid van degene met wie ik het gesprek had, alles voelde goed."

Na een vervelende ervaring op mijn werk, werd ik me bewust van een patroon in allerlei situaties in mijn leven waar ik last van had. En waar ik iets aan wilde doen. Ik ben op zoek gegaan naar iets wat me daarin zou kunnen helpen en kwam, na eerder al via het ITIP een Stilteweekend te hebben gedaan, terecht bij het Persoonlijk Traject. Dat leek mij op het lijf geschreven!

Alle voorlichtingsbijeenkomsten waren al geweest, maar voor ik kon deelnemen was een intakegesprek vereist. Dat gesprek bevestigde mijn eerdere ervaringen met het ITIP: de manier waarop zij tegen het leven aankijken, de openheid van degene met wie ik het gesprek had, alles voelde goed. En dat was wel een voorwaarde om met mijn persoonlijke thema’s aan de slag te gaan.

Ik ben zo blij dat ik deze stap gezet heb! In vier blokken in een perfecte opbouw, met verschillende thema’s en allerlei verschillende werkvormen, ben ik steeds een stukje meer te weten gekomen van allerlei processen die in mij spelen en van mijn interactie met de mensen om mij heen. Ik ben mij steeds bewuster geworden van mijn sterke drang om mensen niet teleur te stellen en vooral aardig en voorkomend te zijn, terwijl me dat ook tegenhoudt om mezelf te laten zien en te ontwikkelen. Door mij niet of weinig uit te spreken, bereik ik eigenlijk het tegenovergestelde van mijn diepe wens om in contact met de mensen om mij heen vol in het leven te staan. Mooie thema’s om mee verder te gaan!
Naast mijn eigen proces is ook de groep mensen waarmee ik het Persoonlijk Traject heb doorlopen me zeer dierbaar geworden. Wat geweldig om iedereen stappen te zien zetten en zo te zien groeien!

Bij het eindgesprek onderkende ik, ondanks de zeer positieve invloed van het PT op mijn leven, dat dit voor mij nog maar het begin was. De bewustwording van de patronen voelde voor mij nog niet voldoende: ik heb meer nodig om dit in mijn dagelijks leven een plek te geven. Daarom heb ik besloten meteen aansluitend aan De ITIP Opleiding te beginnen. Daarvan heb ik nu bijna het eerste jaar doorlopen.

Ik kan echt iedereen aanraden om het Persoonlijk Traject te doen! Ik ervaar het zelf als heel fijn om me meer bewust te zijn geworden van de patronen in mijn leven. Het is een verrijking van mijn leven. En volgens mij zou de wereld er een stuk mooier uitzien als meer mensen dit zouden doen.

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Wilma Louwenaar
"Ik zou dit traject aanraden aan iedereen die zichzelf beter wil leren kennen en die de vastgeroeste patronen in zijn leven onder de loupe wil nemen."

Ik durf veel meer uit te gaan van wat ik wil en niet meer van wat anderen van mij verwachten. Althans, veel minder. Ik maak nu keuzes die vaker gebaseerd zijn op mijn eigen gevoel, wat is goed voor mij? Ik handel minder vanuit vastgeroeste patronen en wanneer ik wel reageer vanuit oude patronen, kan ik daar milder over zijn naar mezelf toe. Waar ik vroeger automatisch ‘ja’ zei op verzoeken om ergens aan mee te doen, neem ik nu meer de tijd om te voelen of ik het echt wel wil. Of dat ik ‘ja’ zeg vanuit de angst om niet aardig gevonden te worden. Ik durf dus vaker ‘nee’ te zeggen als het niet goed voelt, zowel privé als in werksituaties. Ik zou dit traject aanraden aan iedereen die zichzelf beter wil leren kennen en die de vastgeroeste patronen in zijn/haar leven onder de loupe wil nemen en hier iets anders voor in de plaats durft te zetten. In mijn persoonlijk leven heb ik het mijn oudste zus aanraden. Ik heb veel aan het Persoonlijk Traject gehad en heb me erg op mijn plaats gevoeld bij het ITIP. Met name de respectvolle manier waarop de begeleiders datgene bij mij naar boven wisten te krijgen waar het precies om ging, heeft me geraakt. Confronterend op een liefdevolle manier en dat heeft voor mij heel goed uitgepakt. Ik ben vaak al streng genoeg voor mezelf.

Lees meer over het Persoonlijk Traject.

Het ITIP is aangesloten bij CRKBO, alle opleidingen zijn btw-vrij.

De opleidingen van het ITIP voldoen aan de eisen van het NRTO keurmerk.

ITIP is initiatiefnemer van bezinningstochten.nl

ITIP school voor leven en werk
Marspoortstraat 16
7201 JC Zutphen
telefoon: 0575 - 510 850
e-mail: info@itip.nl
KvK: 11 03 32 79
NL75 TRIO 0379 6845 27

Openingstijden
maandag - donderdag 09.00 - 16.00
vrijdag 09.00 - 13.00

Ontvang jaarlijks het gratis ITIP Magazine