Het geschenk van de kindertijd

door Mirjam Tirion

Minstens zo belangrijk als in het reine komen met je verleden, is het geschenk van deze levensfase opnieuw uit te pakken in je volwassen bestaan:
[..] Ook als volwassene heb je de mogelijkheid om onbevangen te zijn, te spelen, voorbij de angst om fouten te maken, ‘anders’ te zijn of gekwetst te worden. [..] Als je speelt, zet je niet de prestatie of je onvermogen voorop, maar de beweging zelf.
(Uit: Dagboek van de Ziel, pag. 45 en 46)

Dit is inmiddels de vierde versie van mijn blogtekst. De vorige versies zijn vastgelopen in serieuzerigheid. Toen herinnerde ik mij, dat ik mag spelen, experimenteren, uitproberen. Meteen voelde ik me lichter, en kwam de creativiteit en het plezier terug.

We lopen niet op een smal pad, waar je je geen fout kunt permitteren. We bevinden ons in een eindeloos grote ruimte van mogelijkheden.
Wanneer kinderen leren lopen, opgaan in hun spel, bewegen ze zich door die eindeloos grote ruimte, vrij van normen, eisen, beelden over hoe het moet of hoe het waarschijnlijk wel weer zal uitpakken. Die gave van onbevangenheid, het vermogen om te spelen hebben wij als volwassene nog steeds tot onze beschikking. Wat je ook doet, probeer het eens te benaderen alsof je aan het spelen bent. Lichtvoetig als een kind. Reagerend op wat zich in het moment aandient. Vallen mag. Gewoon weer opstaan.
Geen beter moment daarvoor dan de lente!

Als je meer informatie wilt over het boek ‘Dagboek van de Ziel’: de komende tijd zijn er de volgende thema-avonden over het boek: 9 april in Nijmegen, 23 april in Schipluiden, 15 mei in Breda, 27 mei in Zutphen. Zie ook: www.itip.nl/agenda