Don’t ask what the world needs.
Ask what makes you come alive
And go do it.
Deze tekst van Howard W. Thurman (1899 – 1981) las ik op de achterkant van een visitekaartje dat ik kreeg van iemand op een netwerkbijeenkomst. Het kwam op een mooi moment, in januari. Zo’n tijd van nieuwe voornemens voor het nieuwe jaar, nieuwe plannen, en dergelijk. Ik liep zelf al een tijdje rond met de vraag wat ik weer zou kunnen en willen bijdragen vanuit mijn werk. Lezingen, workshops, nieuwe trainingen ontwikkelen, blogs schrijven. Maar eigenlijk kwam ik er nog niet helemaal uit. Nou overkomt mij dit wel vaker in de winter en misschien is het houden van een winterslaap ook geen slecht idee in plaats van te veel nadenken over werk in de buitenwereld, maar dit terzijde. Deze quote bracht een ander licht op de situatie. Het gaat er dus volgens Thurman niet om wat de wereld nodig heeft, maar om dat waardoor ik zelf juist tot leven kom.
Ik moest hierbij denken aan veel mensen die voor een eerste gesprek voor loopbaanadvies bij me komen. Ook hier gaat de vraag vaak over zingeving: wat kan ik betekenen, hoe kan ik mijn kwaliteit beter inzetten, wat heb ik te bieden en wat zou ik graag willen betekenen? Dat zijn goede vragen en ook wel ‘groot’ om antwoord op te geven (daarom zoeken ze natuurlijk ook hulp). Ook hier is er een neiging om ‘in de buitenwereld’ te beginnen. Niet geheel onlogisch want werk gaat over activiteiten die zich afspelen in de buitenwereld.
Toch ligt de sleutel erin dat je dit weet om te draaien en je gaat afvragen waar jij enthousiast van wordt, waar bij jou de energie zit. Daar begint de inspiratie voor een bezielde bijdrage in de wereld en in jouw werk. Als ik dit ter sprake breng bij mensen zijn er veel mensen die reageren dat ze dan al gauw bang zijn ‘egoïstisch’ gevonden te worden: ‘denk ik dan niet te veel aan mezelf?’ En natuurlijk is het belangrijk om je verbinding met je omgeving niet te vergeten maar het echte begin zit toch in en bij jezelf.
Ik moet denken aan een organisatie-adviseur die ik begeleidde. Hij was steeds beter geworden in zijn vak. In zijn ogen was hij vooral succesvol als hij opdrachten scoorde maar de echte spirit, het eigenlijke plezier was hij hierbij steeds meer kwijtgeraakt. Hij kreeg de mogelijkheid verder te groeien in de organisatie en vanuit carrière-oogpunt zou iedereen hem hierin aanmoedigen. Maar hij twijfelde; zal ik hier wel gelukkig van worden? Toen wij hierover spraken en ik hem vroeg waar hij nou écht enthousiast van werd, kwam hij erachter dat hij avontuur en vrijheid miste. Hij had zichzelf getraind de beste te zijn en elke offerte tot een opdracht te maken. Het belang van de klant stond in alles voorop (what the world needs, in zijn opinie). Avontuur, plezier en vrijheid was meer en meer vergeten. Het speelde bijvoorbeeld geen rol wat zijn persoonlijke connectie was met een opdracht of relatie.
Het citaat gaat verder: “Ask what makes you come alive and go do it”. Goed advies! Verandering bij de man in het bovenstaande voorbeeld kon er komen door te onderzoeken waar deze waarden wel enigszins ontwikkeld waren, en hoe hij deze al wat meer kon gaan toepassen. In eerste instantie richtte hij zich vooral op het privéterrein. Hoe kan ik meer avontuur aangaan, vroeg hij zich af. Door hier meer en meer aandacht aan te besteden kon er een verschuiving plaatsvinden in hoe hij zich naar zijn eigen kern (avontuurlijk) én naar zijn omgeving (plezier maken in het werk) kan gedragen. En dit voegde een belangrijke dimensie toe aan de ontwikkeling die hij ging maken in zijn werk.
‘What makes you come alive’ gaat dan ook over wat je zelf eigenlijk verlangt. Iedereen heeft iets waar hij of zij enthousiasme en/of een verlangen bij voelt. Laat dit, om te beginnen, leidend zijn in het werk dat je doet. Wees eerlijk in wat je zegt, speel (meer) in je werk, neem de ruimte voor humor, schoonheid of avontuur, en ga de verbinding aan met de mensen, met je omgeving: durf, durf, durf!
Stel je eens voor in dit kader wat het zou betekenen als Tom Waits, Leonard Cohen, Bach, Rachmaninow of Picasso vooral afgegaan zouden zijn op wat zij zouden denken wat de wereld nodig had in plaats van hun eigen gevoelde inspiratie? Thurman was zelf een inspirerende mentor van onder andere Martin Luther King. Je hoeft dus niet al te bescheiden zijn in het gaan voor ‘what makes you alive’ En voor mezelf toch kijken hoe ik kan blijven spelen en steeds weer ‘muziek’ kan ervaren in de dingen die ik doe. En hoe kun jij in je leven gaan voor ‘what makes you alive’?
