Yvonne Wilders is voorzitter van de Raad van bestuur van de Alrijne Zorggroep. In totaal werken er zo’n 3800 medewerkers. De zorggroep wordt geleid door een Raad van bestuur met drie bestuurders en een managementteam van… managers. In 2018 trad zij aan en trof een management van hardwerkende mensen, maar die geen team vormde. Het was een relatief nieuwe groep managers en er was geen collectieve focus. Yvonne wilde een nieuwe start maken, een téam worden.
Interview Yvonne Wilders, voorzitter Raad van bestuur Alrijne Zorggroep
Sfeer van openheid nodig
“Via een van de teamleden kwam ik in contact met het ITIP. Mijn eigen coach bleek al jaren met het ITIP samen te werken. Door deze samenloop van omstandigheden vielen voor mij alle puzzelstukjes in elkaar. Ik vroeg hun begeleiding met de vraag: hoe krijg ik in het team vertrouwen in elkaars kwaliteiten zodat er samengewerkt kan worden. Uit ervaring weet ik dat daarvoor een sfeer van openheid nodig is. Een waarin toegegeven kan worden wat je moeilijk vindt en dilemma’s gedeeld kunnen worden.”
Urgentie
“We zijn tweedaagsen gaan houden met Reyke Zwartjes, tweemaal per jaar, waarbij alles besproken mocht worden. Een goede aanpak kan ik nu zeggen. Als je elkaar nog niet heel goed kent, dan houdt iedereen een beetje de kaarten op de borst. Maar dat kun je geen twee dagen volhouden. Het duurt gewoon even voordat mensen eerlijk durven zeggen “hier heb ik last van” of “daar verlang ik naar”. We hebben vooraf veel aandacht gegeven aan het overbrengen van de urgentie die wij, de Raad van Bestuur, voelden bij ieders aanwezigheid. Er was het verlangen om dingen uit te praten maar ook om een nieuwe start te maken. Spannend, ook voor mij. Dat was het begin van een langjarig programma, nu al 3,5 jaar onderweg.”
Vinger op de zere plek
“Reyke is heel goed in observeren, luisteren en spiegelen. Ze legt de vinger telkens weer op de zere plek. Maar op een zachte manier. Dat klinkt misschien vreemd. Het is echter nooit aanvallend. Het is nooit dat iemand zich gekwetst of voor gek gezet voelt. Het is duidelijk, maar wel veilig en respectvol. Daardoor gaat het niet ten koste van de openheid of ten koste van het proces. Zij weet de balans te treffen tussen: alles mag gezegd worden en het is niet onbegrensd wat je zegt. Je moet wel verantwoordelijkheid nemen voor wat je zegt.
Dat hebben wij als Raad van bestuur in de teambuilding een keer ervaren. Op het moment dat er vanalles op ons ‘als bazen’ geprojecteerd werd, kon Reyke naar ons aangeven: “Er komt nu een dynamiek op gang die niet oké is. Je mag hier begrenzen.” Toen we dat deden, was er even verwarring. Vervolgens kwamen er geluiden uit de groep van ”dat is eigenlijk wel waar, dat ging te ver”. Dat was een spannend èn leerzaam moment.”
Groei van team
“In onze MT-vergaderingen heeft Reyke ook observaties gedaan. Je kunt op de hei allemaal mooie afspraken maken, zoals ‘zo communiceren wij’, ‘dit zijn onze regels’ en ‘zo vinden we dat moeten gaan’. Als je het in de praktijk totaal anders doet, dan schiet dat niet op. Inmiddels zijn we in onze ontwikkeling zo ver dat we een eigen observator hebben tijdens de vergaderingen. Na afloop zegt deze bijvoorbeeld: “Ik vond deze dingen heel goed gaan en daar zie ik nog een ontwikkelpunt.” Een paar managers wisselen elkaar hierin af. Daar zie je dan ook de groei van het team in terug.”
Bouwen vanuit stevige basis
“We zijn gegaan van ‘wat bindt ons’ en ‘wat scheidt ons’ naar ‘wat voor team zijn wij eigenlijk’ en ‘hoe kun je elkaars krachten benutten’. De aard van de bijeenkomsten is anders geworden. Het gaat nu over elkaar nog beter leren kennen en meer bekijken waar we als team goed in willen zijn. Bouwen vanuit een stevige basis dus. “We zijn bewust onbekwaam”, zeggen we soms onderling, we weten wat we af en toe verkeerd doen. En daar kunnen we om lachen. Het is niet meer zwaar. Het is niet meer van ‘oh nee, we hebben een tweedaagse’, maar ‘oh yes, leuk’.”
Plezier in dingen samendoen
“De sfeer in het team is positiever en socialer: ik zie meer open dialoog, meer vertrouwen tussen managers in andermans intenties en capaciteiten, meer plezier in het samen dingen doen. En ik zie onderlinge zorgzaamheid, bv als iemand het even moeilijk heeft. Dat zijn echt andere dynamieken waardoor het gemakkelijker is om met elkaar te bespreken wie een vraagstuk oppakt. Als je elkaar niet helemaal vertrouwt, dan is het: “Als die het gaat doen, dan moet ik op letten”. Dat is nu gewoon veel minder is. Nu is het: “Er ligt een aantal klussen, wie is er het meest geschikt voor?””
Transformatie kost tijd
“De les die ik in dit traject geleerd heb, is dat het meer tijd kost dan je denkt om met een relatief grote groep zo’n transformatie te maken. Corona heeft daar niet bij geholpen: we mochten niet meer vergaderen, hotels waren dicht, etc.. Als je haast hebt om er een team van te maken, om je doelstellingen te bereiken, dan moet je gewoon vertragen en de diepte ingaan. Als je dat geduld niet hebt, dan zal je het resultaat niet bereiken. Het is geen quick fix.”
auteur artikel: Joyce Lakwijk
