Gift

door Martine Laurens, deelneemster aan de Itip Opleiding

Sinds een tijdje ben ik taalcoach van een gezin uit Syrië. Vader, moeder en drie kinderen van 14,16 en 18 werken hard om de Nederlandse taal onder de knie te krijgen. Het is ontzettend leuk werk dat ik graag doe.

Ik merk in de contacten dat er overeenkomsten zijn tussen gewoonten uit Syrië en die uit Indonesië, het land van mijn vader. Zo had ik een cadeautje meegenomen voor de oudste dochter, die jarig was geweest. Na een half uur vroeg ze mij of ze het uit mocht pakken of dat het juist niet de bedoeling was. Ze wist nu even niet welk ritueel ze moest volgen. De gewoonte om een cadeautje niet uit te pakken, ken ik vanuit de traditie binnen mijn familie van mijn vaders kant. En afgelopen zomer hebben we dat op Bali ook weer ervaren. Het cadeautje dat je geeft, wordt dankbaar aangenomen en zorgvuldig weggelegd. Met de verpakking er nog om heen.

Vroeger moest ik daar soms wel aan wennen. Ik stikte dan van nieuwsgierigheid bij die onuitgepakte cadeautjes. Nu vind ik het een steeds mooier ritueel waar zoveel symboliek van uit gaat. Je bent blij met wat je hebt gekregen. Wat het ook is. Je accepteert het niet alleen, je bent er ook dankbaar voor. Wat het precies is, zal later wel blijken als je het cadeautje ontdoet van de verpakking en het zich voor je ontvouwt. De gever is blij met de dankbetuiging. Een cadeautje van het ene hart naar het andere.

Zo is het leven. Een gift. In de kinderfilm Kung Fu Panda zegt de schildpad, de oude Kung Fu Meester, tegen de panda: “yesterday is history, tomorrow is a mystery, but today is a gift. That is why it is called the present.” Een cadeautje. Daar hoef je niet meteen de verpakking van af te scheuren. Die ont-wikkeling vindt als vanzelf plaats gedurende je leven. Door de belangstelling meteen naar de inhoud uit te laten gaan, vervliegt dat zo bijzondere, soms bijna heilige van het geven en ontvangen soms zomaar. En – erger nog – slaat om in teleurstelling als er toch iets anders in blijkt te zitten dan je had gewild.

Forest Gump zegt in de gelijknamige film: “…life is like is box of chocolates. You never know what you’re gonna get.” Het leven is vol verrassingen. Je weet niet wat er gaat gebeuren. Sommige chocolaatjes vind je lekker. Andere weer niet. En ze horen er toch allemaal bij. Lukt het je om het leven als geheel te zien, ook al had je misschien liever alleen maar de witte chocola? Voel je nog contact met je dankbaarheid voor wat je gegeven is of was je al meteen aan de verpakking begonnen?

Toen ik die avond wegging bij mijn Syrische gezin, lag het aardigheidje nog steeds ongeopend op tafel. Als stille getuige van een dierbaar moment. De blijheid en verrassing in de ogen van het meisje, zo open en warm, nam ik mee in mijn hart.
Wat een prachtig cadeau.