door Reyke Zwartjes
Ademloos heb ik gekeken naar de Olympische Spelen. Wat me opviel is dat er zoveel meer prijsgegeven werd dan voorheen. De tijdelijk ingerichte en sterk afgeschermde wereld van Sotsji werd voor ons kijkers inzichtelijk. Je kon achter de schermen meeleven en er werden persoonlijke vragen gesteld aan de sporters.
Met schaatsen hebben wij deze spelen hoge ogen gegooid naar de hele wereld. Bewonderende en jaloerse reacties hebben wij uitgelokt. Het ging me steeds meer intrigeren wat nu eigenlijk het geheim achter ons succes is.
Schaatsen is om te beginnen een individuele sport. Je rijdt tegen één tegenstander en het lijkt alleen maar af te hangen van jou. Maar niets is minder waar. Gisteren bij de ploegenachtervolging ging het me dagen. Bij de vorige winterspelen wist het Nederlandse team eigenlijk niet goed wat ze moesten doen bij dit onderdeel. Zij reden vooral persoonlijk goed, maar alles wat de ploegenachtervolging tot een succes maakt, was hen toch wel vreemd. Mark Tuitert concludeerde hierover: ‘iedere speler was vooral individueel voorbereid’.
Maar ja, een ploegenachtervolging is geen individueel onderdeel. Jouw individuele voorbereiding staat ten dienste van de groep waar je deel van uit maakt. Zoals Hans Wopereis in zijn boek ‘Het licht en de korenmaat’ zo treffend zegt:
In het individu is het geheel aanwezig en andersom
Daar schuilt het succes van Nederland tijdens de spelen. Want dit geldt niet alleen voor de ploegenachtervolging. Dit geldt voor het hele Nederlandse team. Iedere individuele schaatser maakt deel uit van verschillende kringen. De kring van het eigen team met de eigen coaches, de kring van de Nederlandse schaatsers, de kring van de Nederlandse olympische sporters van 2014, de kring van de olympische sporter en de kring van het Nederlandse volk.
Ik geloof heilig dat ons schaats succes dit jaar niet afhangt van het feit dat andere landen te zwak zijn geworden. Nee, het is het resultaat van een geweldige voorbereiding waarbij er een klimaat binnen de Nederlandse schaats delegatie is gekweekt waar er naast de individuele focus op een ‘plak’ ook besef is dat de kracht van het geheel bepaald wordt door de mate waarin iedereen zich verantwoordelijk voelt voor dat geheel.
En dan voel ik me weer zo verbonden met alles om me heen en weet ik weer zeker dat voor veel organisaties dit ook het geheim achter een gezamenlijk succes is. Een klimaat scheppen waarbij iedere individuele medewerker in het geheel aanwezig is en andersom.
Scherp gekeken Reyke, nu snap ik wat ik in mijn team zie…de lef om vol overgave lid te worden en/of daarnaar te handelen. En nu weet ik ook wat mij te doen staat. Dank daarvoor, Egbert-Jan.
Mooi Reyke, erg inspirerend nu ik zoek naar nieuwe kringen en mijn plaats daarin. Ik merk dat ik me langzamerhand meer verbonden voel en dat dat maakt dat ik steeds meer zin krijg om mijn plek in te nemen. Fijn dat via dit blog jou wijsheid mij weer bereikt. Groeten, Tineke
Leuk Reyke, dat je daar zo over na bent gaan denken. En ik ben het helmaal met je eens. En ook boeiend hoe blij je wordt, ik in ieder geval wel, van zo’n samen overwinning. Het is maar weer eens bewezen: het geheel is meer dan de som der delen. Ook in ons eigen team is dat zo voelbaar.
liefs ellen
Inspirerend hoor Reyke! ik kan het niet laten in deze reactie ook nog even te wijzen op de lezing die ik op 22 april aanstaande hierover ga geven in Utrecht. Ook leuk om met je collega’s, wellicht met je gehele team, naar toe te gaan! Zie onze website. Hans Wopereis
Ah ja, dit is ook waarom het laatste opleidingsblok zo mooi was. We deden het blok met elkaar, zonder ‘docent’. Ieder van ons kon leiding nemen. In de groep, in de kring, voelde ik gezamenlijke én eigen verantwoordelijkheid voor het geheel en tegelijk verantwoordelijkheid om mijn eigenheid, mijn kracht, in dat geheel te laten zien. Het werd, net als bij wat je ziet bij de schaatsers, niet inhouden van mijn kracht en tegelijk meebewegen met de anderen en met de groep. Bijzonder en te gek om te ervaren dat dat samen kan gaan. Suzanne.