Marthe van der Noordaa werkte als vertaalster toen ze in aanraking kwam met het 'Juwelenschip'. Een boek van de boeddhistische meester Longchenpa. Het raakte haar en een veranderingsproces was in gang gezet. Sindsdien helpt ze als coach anderen deze vertaalslag naar het eigen leven te maken. En nu ligt ook haar boek 'Een zucht van verlichting' in de winkels.
interview Vrouw.nl
Marthe van der Noordaa is door het geven van studiegroepen en het schrijven van een boek een leraar geworden. In een Zucht van verlichting schrijft ze hierover: ‘Een goede leraar wenst niet verheven te worden en is tevens iemand die heeft doorgeleefd wat zij verkondigt.” Haar boek gaat over een levenshouding van pure en totale aanwezigheid, waarin niets hoeft te worden veranderd. Een levenshouding die bij haarzelf in het verleden niet altijd aanwezig is geweest.
Op zoek naar rust
Marthe: “Zoals veel mensen had en heb ik nog steeds een druk leven. Vroeger was ik erop gericht om de rust buiten me te zoeken. Ik woonde in de stad en had het idee dat als ik naar het platteland zou verhuizen, de rust wel zou vinden. Maar op het platteland heb je weer te maken met andere aanpassingen. Zo moet ik nu meer rijden en mijn leven efficiënter organiseren. Het is hetzelfde als dat je ene activiteitenlijst hebt afgewerkt en weer een volgende kunt verzinnen. Alsof die zucht van verlichting in de toekomst ligt. De rust komt niet als je op het platteland woont, met je pensioen, of na het volbrengen van een activiteitenlijst. De hectiek van alledag gaat toch wel verder.”
“Het schrijven brengt me direct tot die leegte”
Met drie kinderen, een eigen praktijk en een man, is het voor Marthe zelf ook dagelijks weer een uitdaging om de rust te vinden. “Volledig aanwezig zijn geeft ruimte en vrijheid. Het is een natuurlijke houding van wakkere ontspanning, die heel dichtbij je ligt. Dan verlies je die natuurlijke staat van zijn weer in het tumult van het alledaagse leven en kom je in een versmalling terecht. Totdat je je weer herinnert en aan het begin van de cirkel belandt. Alleen nu heeft de wandelgang zich weer verdiept en verfrist. Ik kom steeds opnieuw terug op dit punt, maar merk dat ik ook steeds sneller tot die rust kan komen. Steeds meer ben ik gaan houden van die basisleegte en de ruimtelijkheid die onder alles verscholen zit. En als ik er te ver vanaf ben, krijg ik heimwee. Daarom hou ik zo van schrijven, dat brengt me direct tot die leegte. Terwijl een ander juist tegen de lege pagina kan opzien.”
“Eigenlijk ben ik meer een type voor Afrika”
Toen Marthe bezig was met het vertalen van het Juwelenschip, was ze zich niet alleen bewust van haar eigen drukke leven, maar ook van de mensen om haar heen. “Eigenlijk ben ik meer een type voor landen als Afrika, waar mensen in alle rust onder een boom kunnen zitten niksen. Daarom sprak de leer van Longchenpa me zo aan”. En dat terwijl die leer is opgeschreven in de veertiende eeuw, waarin de leefomstandigheden toch een stuk minder hectisch waren. Marthe: “Longchenpa geeft in feite ook antwoord op de gebeurtenissen in deze tijd. En dat maakt duidelijk hoe tijdloos, wezenlijk en universeel deze leer is.”
Twee scholen van verlichting
In haar boek benoemt Marthe twee scholen van verlichting. De ene school houdt in dat we van nature al verlichte wezens zijn en verlichting dus direct te bereiken is. De andere school houdt in dat je hard moet werken en stadia moet doorlopen om verlichting te bereiken. Marthe bindt zich liever niet aan één van deze scholen omdat ze beide elementen wel herkent. “Verlichting is er wel of het is er niet. Mijn visie is dat je er vooral dingen voor moet laten om het te kunnen ontvangen. Je moet er de ruimte voor creëren. Alleen laten we ons voortdrijven door gedachtes over de toekomst of we laten ons beheersen door emoties uit het verleden. En daar zit dus een stukje werk in.”
Plannen en aanwezig zijn
Zijn die gedachtes over de toekomst dan ook niet handig? Je moet toch soms plannen om een doel te bereiken? Marthe: “Jazeker. Toch is het mogelijk om in je planning helemaal aanwezig te zijn in het moment. Als je in het moment alweer bezig bent met de volgende activiteit, doorkruis je de scheppingskracht. Het gaat erom dat je tijdens die activiteiten je planning helemaal los durft te laten. En dat je niet van de ene activiteit in de ander schiet zonder rustpunten ertussen. Dan vaar je namelijk op de automatische piloot en ben je niet aanwezig.”
“De zucht van verlichting ligt in elke situatie verscholen”
In het boek beschrijft Marthe aan de hand van praktijksituaties hoe je de zucht van verlichting in het dagelijks leven kunt vinden. En daarmee gaat ze moeilijke situaties niet uit de weg. Zo ervoer ze zelf een verlicht moment toen ze benauwd in de badkamer zat tijdens één van haar allergieaanvallen. Marthe: “In de weerbarstige werkelijkheid zit juist onze verlichting verscholen. En daarmee kun je elk moment aanpakken om het te bereiken. Ook in emoties zoals jaloezie of woede, of in iets fysieks zoals de hunkering naar drop waar je je mee vol wilt proppen is die persoonlijke verlichting te vinden. En dat maakt een Zucht van verlichting erg tastbaar voor de lezer.”
