Mijn man en ik verhuisden na twaalf jaar met onze baby van Brussel terug naar Nederland en ik merkte dat ik moeite had om weer in het Hollandse te aarden. Ik had zonder plan mijn baan opgezegd omdat ik voelde dat het niet meer het juiste pad was. Dat was voor mij een atypische keuze, omdat ik eerder juist op zoek was naar zekerheid.

Voor ik met dit traject begon was ik eigenlijk op zoek naar een opleiding of bijscholing vanuit een behoefte om concreet te weten wat ik dan zou worden. Daarbij keek ik vooral snel naar de vorm. Toen hoorde ik via een bekende over het ITIP, dat het haar zoveel had gebracht. Bij het kennismakingsgesprek voelde ik meteen dit past bij mij. Het was zo’n ander taalgebruik, het ging niet alleen over werk, maar over de hele mens.

Het traject heeft me echt meer verdieping in mijzelf gebracht. Ik sta nu ook af en toe even stil tijdens het hollen om contact met mijn eigen basis te leggen. Ik heb ook ontdekt hoe ik meer open om kan gaan met dingen die lastig of pijnlijk zijn, ze niet te laten sudderen. Juist door ze aan te pakken ontstaat er nieuwe ruimte en zelfvertrouwen.

Ik zit in een grote levensles van loskomen van de bevestiging en goedkeuring van anderen. En ik ben nu net de eerste stappen aan het zetten voor mijn eigen onderneming. Een centrum voor training en advies, dagvoorzitterschap, alles op en rond een podium. Het is echt mijn wens om mijn eigen koers te volgen en zo weer anderen te inspireren.