Tijdens het opstarten van mijn tweede tandartspraktijk volgde ik bij het ITIP het Persoonlijk Traject. Ik werd zo ontzettend blij van mezelf echt goed leren kennen, dat ik een jaar later aan de ITIP opleiding ben begonnen. De wetenschappelijk opgeleide scepticus in mij vroeg zich aanvankelijk af of het ITIP niet een beetje een ver-van-mijn-bed-show zou zijn, maar de daadwerkelijke ervaring bracht me juist dicht bij mezelf. Tijdens de blokken werd consequent de link gelegd met de concrete toepasbaarheid in het dagelijks leven. “Wat heb je geleerd en hoe ga je dit concreet doen, thuis of in je werk?” was een steeds terugkerende reflectie.

Tandartsen letten van nature op details. Op een gegeven moment liep ik er op mijn werk en in de relatie met mijn kinderen tegenaan, dat ik door zo te focussen op details het grotere geheel uit het oog kon verliezen. De opleiding heeft mij geleerd op anderen te vertrouwen, zonder dat de vraag “gaat het allemaal tot in de puntjes wel zoals ik wil” de overhand krijgt. Vroeger kon ik in dat soort situaties nogal eens geïrriteerd reageren. Nu ga ik veel meer in mijzelf en met de ander verkennen wat er aan de hand is. Dat levert hele andere gesprekken op. Ik heb veel meer bewustzijn gekregen op wat er in mij leeft, hoe ik me in bepaalde situaties gedraag en wat daar het effect van is.

Ik zou de ITIP opleiding aanraden aan iedereen die het aandurft om echt naar zichzelf te kijken. Daar hoort bij het ITIP trouwens bij, dat anderen ook naar jou kijken en delen wat ze zien. Dat levert soms behoorlijk spannende momenten op, maar je krijgt zo wel de kans om jezelf ten diepste te leren kennen. Voor mij is de ITIP opleiding een aaneenschakeling van inzichten en openbaringen geweest.