"Ik wilde al lang iets bij het ITIP doen maar had steeds een smoesje. Ik ken het ITIP uit de tweede hand, via mijn vrouw. De filosofie sprak mij aan. Iets betekenen voor anderen, aangesloten zijn, een licht in de wereld zijn. Dat herkende ik."
“Ik wilde al lang iets bij het ITIP doen maar had steeds een smoesje. Ik ken het ITIP uit de tweede hand, via mijn vrouw. De filosofie sprak mij vanuit mijn achtergrond (mijn vader was dominee) wel aan. Mensen helpen dicht bij zichzelf te komen en vanuit hun diepste verlangen dingen doen en in de wereld neerzetten. Iets betekenen voor anderen, aangesloten zijn, een licht in de wereld zijn. Dat herkende ik. Na acht jaar werken bij het CNV begon ik aan het Persoonlijk Traject: het goede moment om iets aan mezelf te doen. Ik was algemeen secretaris/directeur van het CNV (Christelijk Nationaal Vakverbond). Samen met nog drie directeuren gaf ik leiding aan de maatschappelijke rol van de vakcentrale. Daarbij hield ik me voornamelijk bezig met de interne organisatie. Dat paste bij mij. Ik zeg opzettelijk paste, want er heeft zich in mij op dit terrein een wezenlijke verandering voltrokken. Met een toenemende bewustzijn over mezelf, realiseerde ik me dat ik zeer bedreven was in figuurlijk afwezig zijn. In vergaderingen droomde ik weg of las ik mijn mail. Thuis vroeg ik mijn kinderen drie keer hetzelfde en hoorde het antwoord niet. Ook in de ITIP groep probeerde ik steeds weer muurbloem te spelen. Hier ben ik mee aan de slag gegaan: de eerste stap naar aanwezig zijn. Ik merkte als ik ervoor koos er te zijn, dan was ik er ook. Van nature ben ik eerder terughoudend dan naar buiten tredend. Meer op de achtergrond, de tweede man, ik wou niet haantje de voorste zijn. Maar ik wist dat de voorzitter ermee zou stoppen en dat het voorzitterschap aan mij was, tenminste als ik het zou durven. Het begon te kriebelen en ik realiseerde me dat ik wel wilde maar dat ik het ook heel spannend vond. Ik blijk er heel erg van te genieten en ik ben over mijn angst heen. Ik heb betekenis voor mensen in het maatschappelijk debat. Het doet er toe en het is goed ergens voor de staan. Genuanceerd zonder grijs te worden. Voor mij persoonlijk is het bijzonder dat ik juist gelukkiger ben als ik uit de schaduw stap. Ook hebben we met het ITIP een traject gestart voor leidinggevenden binnen het CNV. Leidinggevenden vonden dit traject spannend en wilden liever iets meer instrumenteels. Maar toen ze over de schroom heen waren, bleek het enorm verbindend te werken. In De ITIP Opleiding werd het aanwezig zijn voor mezelf nog preciezer: ik wilde volledig mijn plek innemen. Ik kan nu zeggen dat ik mijn plek ingenomen heb; thuis en in mijn werk.”