Ik signaleerde patronen bij mezelf die zich voortdurend herhaalden, met name in de relationele sfeer. Ik stak “mijn klauwen” uit wanneer de liefde te dichtbij kwam. Eigenlijk durfde ik de liefde niet echt toe te laten.

Het eerste jaar was een enorme confrontatie met mezelf. Binnen een half uur na aanvang van een blok was ik al in gevecht met mijn tranen, en alles wat bij weerstand komt kijken. Soms ook met de begeleider van het blok. Al snel bleek dat ze mij waardevolle bronnen van hulp aanboden. Wat kreeg ik een spiegel voor en wat leerde ik veel over mijn patronen en angsten. Ik leerde o.a. dat een zachte rustige vrouw pas een krachtige stoere vrouw maakt, ik leerde grenzen aangeven en leerde NEE te durven zeggen…Ik leerde zoveel! Na een jaar bleek het nog niet klaar en was het logisch verder te gaan.

De ITIP Opleiding is een cadeau voor iedereen, zeg ik wel eens. De groep is de veiligste plek die je je maar voor kunt stellen. Alles mag er zijn, alles is goed, ook je vuilste was, grootste woede, diepste verdriet, grootste angsten en uiteraard mooiste vreugde. Al kan ik me voorstellen dat voor velen het “naar binnen gaan” spannend is. Dat is ook spannend! Als je dat uiteindelijk, met vallen en opstaan aandurft, dan is het echt een geweldig cadeau voor jezelf.