Ik was zo hard aan het werk, aan het rennen, aan het scoren. Toen ben ik eerst met het Persoonlijk traject begonnen, om patronen bij mezelf te doorbreken en bij mezelf te komen.
Vervolgens ben ik Instrument voor hulp gaan doen. Het is voor mij een intuïtieve en vanzelfsprekende keuze geweest. Ik wist het gewoon. En dat kon ik ook gelijk toepassen in mijn werk, dat was heel prettig.

Ik heb beide opleidingen als een grote schoonmaak ervaren. Binnen- en buitenkant zijn dichter bij elkaar gekomen. Dat waren eerst twee verschillende werelden. Veel kwetsbaarder en dichter bij mezelf ben ik nu en niet altijd maar die krachtige vrouw, degene die het altijd maar voor elkaar heeft of zich zo presenteert.

Hiervoor was ik iemand die het voor de wereld voor elkaar had. Een goede baan, leuk gezin, ik werd gezien en gevraagd door de mensen om me heen. Nu gaat het veel meer over mijn eigen drijfveer, mijn verlangen, wat ik volg. Ik heb inmiddels een baan waarin ik helemaal niet zo op de voorgrond sta en dit past veel beter.

Ik ben veel rustiger en heb meer balans in werk en privé. Een soort masker wat er niet meer is. Ik heb ingezien dat ik niet gelukkig word van alsmaar werken en doorgaan tot het gaatje. Het gaat ten diepste om wie ik wel zijn en niet om applaus of om gezien te worden. Dat geeft me energie. En natuurlijk worstel ik nog steeds, maar ik ben me er veel meer bewust van. Bewustwording en hoe ik er mee om ga is echt een eyeopener geweest. Nu is er echt contact in plaats van het oppervlakkige.