In de periode voorafgaand aan mijn deelname aan Instrument voor Hulp klopten steeds meer mensen bij me aan voor teambegeleiding en één op één begeleiding. Dit maakte dat ik er behoefte aan kreeg om de eerdere scholing die ik op dit vlak volgde verder uit te breiden. Ik wilde mijn eigen (levens)ervaring van een stevige ondergrond voorzien, mijn repertoire als begeleider uitbreiden en verdiepen en leren hoe je het hoofd met het hart kunt verbinden zonder in ‘geitenwollensokken’ gedoe te verzanden.

Het ITIP had in mijn leven al een paar keer mijn pad gekruist, onder andere tijdens een workshop die een blijvende indruk had gemaakt, dus dit was voor mij het moment om bij het ITIP aan te kloppen. Tijdens de intake wist ik na tien minuten al dat het ITIP mij meer te bieden had dan de andere plekken die ik had overwogen. Ondanks het feit dat het nog even duurde voordat het traject startte, heb ik me na de intake direct ingeschreven. Nooit spijt van gehad. Integendeel. Ik ben mezelf, de ITIP begeleiders en mijn groepsgenoten nog iedere dag dankbaar dat ik deze opleiding heb kunnen doen. Wat ik geleerd heb is wat mij betreft onbetaalbaar.

Tijdens de opleiding heb ik dieper kunnen wortelen in wie ik ben en waar ik vandaan kom. Dit maakt dat ik nu beter in staat ben om bedding voor mezelf en voor de ander te maken. Als het om mezelf gaat denk ik minder dat ik alles alleen moet kunnen. Ik ben beter in staat mezelf kwetsbaar op te stellen, mijn gevoelens hardop uit te spreken en om hulp te vragen.

Richting anderen kan ik naast iets helder uitleggen nu ook iemand zelf iets laten ervaren. Verder blijf ik in contact met mezelf én met de behoefte van de ander zonder mijn vermogen tot gezonde begrenzing te verliezen. Ik zit anders, ik spreek anders en ben vollediger aanwezig en dat heeft blijkbaar werking. Het leuke hieraan is in ieder geval dat er sinds de opleiding meer werk op me afkomt dat naadloos past bij wat ik bij het ITIP heb geleerd!