Voordat ik bij het ITIP begon, nam ik deel aan een traject bij een coach die in opleiding was bij het ITIP. In dit traject werd al snel duidelijk dat energetisch werk voor mij zo’n vruchtbare ingang voor persoonlijke ontwikkeling is, dat ik dacht: “Hier wil ik meer van, want dit zet tenminste zoden aan de dijk.” Ik twijfelde dan ook geen seconde om me in te schrijven voor het Persoonlijk Traject, maar vond het wel heel erg spannend.

Ik had tot dan toe namelijk uitsluitend in één op één settings aan mijn eigen ontwikkeling gewerkt en zag erg op tegen leren in een groep. Dwars door alle weerstand die ik hier aanvankelijk bij voelde heen, was er echter ook iets in mij dat wist: Dit is precies wat ik nodig heb. Wat er in een groep met je gebeurt, gebeurt je namelijk ook in de buitenwereld en juist daardoor kan je veel beter en gerichter oefenen met wat je te doen staat.

Mijn weerstand verdween in de praktijk overigens als sneeuw voor de zon. Mijn mededeelnemers werden vertrouwenspersonen, die ik al snel ‘mijn ITIP familie’ ging noemen. Daarnaast was de kwaliteit van de ITIP coaches en de bijbehorende werkwijze zo hoog, dat je gewoon continu voelde dat alles en iedereen er met zijn of haar hele hebben en houden mocht zijn.

Deelname aan het Persoonlijk Traject heeft er toe geleid, dat ik veel meer verbinding heb met mijn gezin, mijn familie en mijn vrienden. Ik geef nu ook veel meer toe aan mijn eigen ingevingen. Als ik wil dansen dans ik, als ik wil zingen zing ik, als ik wil knuffelen knuffel ik. Een bepaalde remming en terughoudendheid is weg. De deksel mag open, de rem mag eraf. Ik mag zijn wie ik ben en ik mag voluit leven. Voor mijn gevoel is mijn reis bij het ITIP nog lang niet ten einde!