Toen ik startte met het ITIP (eerst Persoonlijk Traject en daarna de ITIP Opleiding) was mijn doel vooral uitvinden wat ik ten diepste wil, wat uiteindelijk zou moeten resulteren in een nieuwe baan. De manier waarop ik in het leven stond en mijn werk deed, maakte dat ik me niet echt verbond, niet met mezelf, niet met mijn werk. En dat ook in andere banen niet gedaan heb. Geen wonder dat je dan blijft zoeken. Het feit dat ik nog steeds geen nieuwe baan heb, maar me nu wel als een vis in het water voel in mijn huidige baan, zegt voor mij alles.

Ik herinner me nog goed dat in de eerste 10 minuten van het eerste blok de begeleider zei: “Als je hier komt om ergens vanaf te komen, dan moet ik je teleurstellen”. Ik schrok, want dat was waar ik voor kwam, af van de onzekerheid, af van het oordeel over mezelf, af van wie ik was.

Door het ITIP heb ik leren voelen waar het om gaat: niet wat ik doe, de vorm, maar hoe ik het doe. Het energetisch werk heeft mijn hoofd en gevoel meer in balans met elkaar gebracht. In het derde jaar kwam alles bij elkaar en kon ik het geleerde in de praktijk steeds beter toepassen. Mooi is om te merken dat de patronen, waar ik me altijd zo tegen verzette, er nog steeds zijn, want ze horen bij mij, maar ze sturen me niet meer. Ik kies zelf om me er wel of niet aan over te geven. En dat geeft zoveel vrijheid.