Doe jij dat weleens: stilstaan bij de vraag of jij je kostbare werktijd besteedt aan waar jij zin in hebt en echt blij van wordt? De check: hoe is het gesteld met de bezieling in mijn werk?
door Edith ter Hoeven
Doe de bezieling-check!
Om duurzaam gezond te werken is zo’n check echt nodig eens in de zoveel tijd. Om te weten of je nog goed zit of dat je ergens aandacht aan dient te besteden. Nu zou ik je een vragenlijst voor kunnen houden, maar de meest eenvoudige manier om jouw bezieling te checken is gewoon door in de spiegel te kijken naar jezelf en de mensen om je heen.
Aangeblazen of uitgeblust?
Maar laten we eerst kijken naar dat bijna magische woord ‘bezieling’, dat wordt gedefinieerd als het ‘iets maken of doen met een sterke inspiratie’. Woorden die hierbij genoemd worden zijn: aanblazing, begeestering, hartstocht, enthousiasme, geestdrift, gloedvol. Aanblazing vind ik echt mooi in deze context. Ik herken het ook. Als ik iemand ontmoet die bezield werkt, inspirerend is, dan ervaar ik deze persoon als ‘aangeblazen’. Zachtjes gevuld met iets onnoembaars, ik kan het niet zien of pakken, en toch voel ik de vervulling, ik weet dat het er is, het geeft energie, ik word er blij van. Echt anders dan opgeblazen. Of uitgeblust.
De spiegel-test
Hoe het met jouw bezieling of inspiratie gesteld is, kun je allereerst toetsen door zelf in de spiegel te kijken. Wat zie je dan? Hoe enthousiast ben je? Word je blij van wat je doet, en ervaar je je werk als zinvol? Spreek je er gloedvol over, of houd je liever je mond over je werk? Voel jij je ‘aangeblazen’ als je aan het werk bent, of loop je er op leeg?
Daarnaast is een belangrijk kenmerk van geïnspireerde mensen, dat zij zelf ook inspirerend zijn. Dus, als je wilt weten hoe jouw bezieling ervoor staat, kijk dan eens goed naar de mensen om je heen. Wat zie jij van jezelf in de ander weerkaatst? Welke spiegel houden zij je voor? Ervaar je in het contact met mensen dat je inspirerend bent, dat je de ander ‘aanblaast’? Ken jij dat heilige vuur, die momenten dat jij zo bevlogen bent dat een ander daardoor geraakt wordt? En zijn die er genoeg of maar sporadisch?
Twee verschillende spiegels
Ik krijg zelf vaak twee spiegels voorgehouden: de ene weerspiegelt lastigheden in m’n werk: dan heb ik het bijvoorbeeld over de administratie, een chaos soms; of wervende activiteiten, waarin ik in een soort monoloog kan komen zonder nog echt nieuwsgierig te zijn naar de ander. Mensen in mijn omgeving worden dan moe van mij, raken geïrriteerd of in verwarring, blijven liever uit mijn buurt. Ik verlies dan contact. In de ogen en reactie van de ander zie ik mijn ‘grumpy’ ik. Die is weinig inspirerend.
Gelukkig zijn er ook heel andere momenten. In een ontmoeting met een mede-vakgenoot bijvoorbeeld. Ik praat dan over de kern van mijn werk: over het echt contact maken met mensen die ik begeleid in hun loopbaan, of het intens werken met een groep. Dan laait mijn vuur op, en zie ik bij de ander hetzelfde gebeuren. We inspireren elkaar over en weer. In die uitwisseling voel ik mij als het ware opgetild. En een supergrote bofkont dat ik zulk prachtig werk mag doen.
Voor mij gaat het om het evenwicht tussen beide spiegels. Spiegel ‘grumpy’ hoort erbij in ieders leven. De cruciale vraag is: zie ik ook genoeg bezieling in de spiegel?
En jij?
Welke informatie geven de spiegels om jou heen? Durf jij daarin te kijken om te checken hoe het zit met jouw heilige vuur? En wat zie jij dan? Ik ben benieuwd.
